Tussen de rijst terrassen

Buiten de kikkers die de hele nacht kwaakten en de hanen die om 4u beginnen te kraaien was het hier heel stil. Ik ben verschillende keren wakker geworden, maar dat heb ik dikwijls. Om 6u deed ik mijn Thai chi in het ochtendlicht en zag de mannen hier en daar werken, waarschijnlijk dezelfden waarvan wij veronderstellen dat ze niets doen omdat het in de dag te warm is!
Na een sober ontbijt gaan we wandelen door de velden naar Ping Village, we bewonderen de lokale architectuur en zien het dagelijkse leven. Soms willen vrouwen niet gefotografeerd worden omdat ze zich niet netjes gekleed vinden. In Ping Village wordt voor ons een zang en dans show uitgevoerd met lokale muziek, mooi maar heel schelle stemmen. Daarna wandelen we terug naar Ma an Village, we kunnen ons nog even verfrissen, dan eten we een superlekkere lunch met verse warme frietjes, handgesneden (!) en nog 10 andere schotels, weer veel te veel maar Jacques zegt dat de familie de overschot later zelf opeet, het is niet zoals in een echt restaurant waar alle overschot weggeworpen wordt. Tijdens de lunch een malse bui die gelukkig over was toen we vertrokken. We wandelen terug naar de parking van de bussen want hier bij de Dong geraak je niet met auto's of bussen! Naar Lonji is het een 2u rijden.
Jacques vertelt nog wat wetenswaardigheden maar de helft van de bus is al gauw in slaap.
Als we Longji bereiken moeten we overstappen in een kleiner shuttlebusje, onze grote koffers blijven achter in de grote bus.
Boven op de berg moeten we nog een half uurtje wandelen tot aan ons hotel dat volledig uit hout en steen is opgetrokken. De kleine bagage voor één nacht wordt door de Zhuang naar boven gebracht.
Dit Zhuang dorp leef van de rijstteelt op terrassen die uit de bergwanden worden gehakt. Een werkwijze die eeuwenoud is. Het is nu de tijd om de rijst uit te planten.
Als we aankomen zijn er enkele mensen die wensten naar boven gedragen te worden, geen probleem, mits betaling volgens omvang wat redelijk is want twee mensen die 60 kg naar boven dragen of een persoon van 100 kg dat is een heel verschil. Onze handbagage voor één nacht word met draagmanden ook tot in het hotel gebracht. Zelf gaan we via heel veel trappen naar boven, er zijn overal kraampjes om leuke spulletjes te kopen, de verleiding is groot!
Eens aan het hotel en de keycard van je kamer in ontvangst genomen kan je nog naar de top wandelen, deze ligt op 890 m hoogte, een wandeling van 1/2 u.
Het is een geweldig zicht deze rijstvelden te zien vanaf de hoogste top waar men een ongeëvenaard beeld van de terrassen te zien krijgt. Het lijken trappen die naar de hemel leiden!
Er valt een malse regenbui en je ziet de wolken opkomen tussen de bergen, er wordt een massa foto's genomen van elkaar, wij hebben geen selfiestick nodig!
Terwijl wij poseren voor een foto van ons beiden die Patrick wil nemen zie ik ineens een Chinese mevrouw dezelfde foto nemen, later blijkt dat deze foto afgedrukt wordt, op aanvraag, maar de onze werd afgedrukt zonder dat wij het vroegen. Omdat Jacques deze mensen kent, hij leerde hier zijn vrouw kennen, zei hij voor 0,50 € (10yuan) dus namen we ze maar, ze werd nog geplastificeerd ook!
Terug naar beneden wandelend kwamen we de hele bus tegen in een café waar men allemaal Belgische bieren verkocht, wij namen toch een Chinese rode wijn, Belgisch bier drinken we thuis wel!
Tegen half acht eten, en wij gingen naar de kamer om 21u want we hopen op tijd wakker te zijn voor een ochtend wandeling terug naar de top voor de zonsopgang.Read more