Yangshou

Goede morgen! Eindelijk een hele nacht goed kunnen doorslapen, en 't was nodig!
Ik wil nog meegeven dat mijn oordeel over de show, door mijn ontgoocheling over het Chinese gedrag, wat gekleurd was want nu ik de filmpjes terugzie was hij toch wel heel goed!!
Na een uitgebreid ontbijt gaan we fietsen, we vertrekken met goede moed. Door het mooie landschap, dan eens vooraan en dan weer achteraan omdat iedereen de fotografen voorbijrijdt. Af en toe stopt Jacques voor een fotoshoot, en we rijden al eens door een plas met de beentjes omhoog. Na een ritje van 3/4u stopte Jacques aan enkele huizen omdat hij een bui zag aankomen, we schuilden een uur of twee maar het bleef regenen en Michael ging de bus halen want er was geen stoppen aan. Jammer maar er was niemand die klaagde en dat verwonderde Michael de plaatselijke gids, ik antwoordde dat we wel wat regen konden verdragen omdat we van België zijn!
Na een tijdje onder de overhangende huizen geschuild te hebben werden we binnengeroepen in het gemeenschapshuis van het dorp en Jacques trakteerde iedereen op een pint.
Ons programma werd omgegooid en we reden met de bus de fietsroute uit en gingen eerst lunchen in de hoop dat de regen na de middag zou ophouden.
Op de bus kregen we nog interessante informatie:
Bestaan er rusthuizen in China?
Normaal moeten de kinderen voor hun ouders zorgen maar met de één kindpolitiek werd dat moeilijker. Tegenwoordig bestaan er luxeresorts zoals in Amerika en parkeren de rijke kinderen hun ouders daar.
Er zijn ook rusthuizen zoals bij ons voor de middenmoot, en er zijn voor de arme ouderen ook een soort gemeenschapsrusthuizen een beetje te vergelijken met een gevangenis, geen comfort, geen of weinig verzorging, gemeenschappelijke slaapzalen, je kan beter dood zijn!
Bij de dood wordt er drie dagen gewaakt door de familie en iedereen kan langskomen, er wordt over de overledene gepraat en als je nog geld aan de overledene moet dan gaat dat via een witte enveloppe die je aan de nabestaanden geeft. Als je nog geld tegoed hebt dan heb je pech.
Het is officieel verplicht om gecremeerd te worden, maar daar houden de mensen niet van dus gebeuren er nog bovengrondse graven her en der. Niet in de grond want dan ben je te dicht bij de hel!
Dat enveloppe systeem vraagt ook een woordje uitleg: van geboorte tot dood krijg en geef je enveloppen met inhoud aan elkaar, de inhoud moet min of meer in evenwicht zijn. Bv je krijgt een kindje en er worden dan geen cadeautjes gekocht maar een rode enveloppe met zeg maar 100 yuan. Als de persoon die je 100 yuan gaf zelf een kindje krijgt geef je zelf ook een rode enveloppe met 100 yuan terug. Hetzelfde met verjaardagen, huwelijk enz. Dus kan er op 't einde nog een openstaand bedrag zijn en dat wordt dan de witte laatste enveloppe!
Jacques gaf nog enkele tradities mee maar die zijn te bizar om te noteren, je gelooft het toch niet!
De lunch was lekker in een mooi resort gelegen aan de river Li, verleden week was heel de streek overstroomd en de terrasmeubelen werden weggespoeld. Binnen stond het water toen één meter hoog, er is goed opgekuist en je zag er eigenlijk niets van.
Normaal zouden we een tocht maken met bamboe vlotten op de Yulong rivier. Door de regenval gisteren en vanochtend mocht dit niet wegens de weggespoelde rommel en de te sterke stroming. Het werd dan een riviercruise door het mooie karstlandschap van een uurtje.
Omdat het op't water altijd fris is kochten verschillende dames een pashmina sjaal, voor 20 yuan hoef je geen kou te lijden. En gelukkig want het was zo mooi buiten dat we op het buitenterras boven bleven en het was maar 13° en dat met de koelte van de wind op het water, de sjaals kwamen van pas!
Dan gingen we richting plaatselijke markt, 20' rondkijken en ik kocht enkele korte sokken voor Dirk dan hoeft hij de donkere niet te dragen.
Door de uitgelopen fietshappening werd het wat later dat we in het hotel aankwamen, ik ging met Jacques op zoek naar een elektrische Chinese theeketel, na 3 winkels vonden we ongeveer wat ik zocht. Toen ik terugkwam kocht ik nog rijstwijn en thee voor thuis dan heb ik dat ook alweer. We kwamen de eerste medepassagiers al tegen die in uitgangskledij een stapje in de wereld gingen zetten. Wij gingen wandelen tot aan een haventje achter het hotel en daarna probeerde ik de waterkoker uit want ik kan niet terugkomen voor de garantie!
Alle foto's nazien nam ook veel tijd in beslag en tegen dat we gingen douchen hadden we geen zin meer om ons in de heksenketel van Yangshou te storten. Nog wat lezen, Candy cruch, bloggen en het was bedtijd.Read more