Swaziland

Vannacht aangekomen in een goederenstation, gestationeerd tussen de ertsen, beton balken en ijzerafval. Er lagen veel geiten bijeen op een strook grasland en die hebben ieder voor zich een geluid gemaakt, het leek of ze elkaar commentaar gaven over onze trein. Toen we echt wakker werden bleek het geregend te hebben. Een officieel document om ons verblijf te rechtvaardigen moet ons door de douane loodsen, vlot kregen we een in-stempel en ineens een uit-stempel, zodoende moest de beambte vanavond niet terugkomen.
Er zijn 3 aparte koninkrijken in Afrika waarvan Swaziland het kleinste is, er wonen 1 miljoen Swazi's in Swaziland en ongeveer evenveel in het buitenland. De vorige koning had +/- 500 kinderen, deze koning die momenteel 36 jaar is heeft reeds 13 vrouwen, hij neemt ze ook steeds jonger wegens het AIDS gevaar.
Eerste stop: Swazi Secrets te vergelijken met Aloë, de vrucht heet marula. Er zitten 3 zaden in en de persing hiervan geeft een olie of een crème melk waarvan ze Amarula likeur maken het lijkt op Baileys cream.
Onderweg een gevarieerd landschap eerst vlak en daarna heuvelachtig. Onze gids, deze keer Ann, is een groot liefhebber van Swaziland en vertelde veel onderweg. Ze is een verstrooide meid en reed vrij hard, soms vergat zij de bumps en zaten we bijna met ons hoofd door het dak!
We bezochten een markt waar zij ons eerst rondleidde zodat we alles vinden vinden, daarna waren we vrij. De mensen waren vriendelijk en helemaal niet opdringerig, we boden ook niet af uit respect en met deze prijzen zou het zelfs de moeite niet lonen.
We reden daarna een groot stuk van het koninkrijk rond en stoppen aan Ngwenya Glass waar we mondgeblazen glas kochten en zelfgemaakte kaarsen.
Het middagmaal was in een groot hotel waar we konden zwemmen, af en toe vielen er enkele druppels maar het was toch 25°, er was discrete bewaking aanwezig.
Vandaag is het shoppen, shoppen en nog eens shoppen.
Het is zaterdag dus er waren veel wandelaars onderweg, de mensen zijn hier ook vrij modern gekleed, op de markt zagen we veel kramen met tweede hands kleding, net zoals bij ons netjes gewassen en gestreken. In de steden zijn meer gewone kledingwinkels.
De laatste stop was aan een kleine maar zeer mooie zaak: Rosecraft. De kleden en kussens waren prachtig en kleurrijk.Wegens te weinig tijd en omdat het deze keer niet zo (spot)goedkoop was hebben we niets gekocht, achteraf spijtig.
Nu ja, gedane zaken nemen geen keer dus...
Om kwart na 5 kwamen we terug aan de trein, het regende, een malse maar zeer aanhoudende regen. Toen ik een speciaal gebouw zag dat ik vanin de trein niet kon fotograferen stapte ik uit en direct kwam een bewaker van het domein met een groot regenscherm me tegemoet, en begeleidde mij om de foto te kunnen nemen. Zeer vriendelijke man.
Wat schrijven, lezen en ons opfrissen en het was weeral dinner time. Een wijntje "Goats do roam" sprak me al langer aan en dat namen we dan ook.
Op het etiket stond een hele uitleg:
"One afternoon, at harvest time, my son Jason let the goats out of their tower and sent them for a walkabout amongst the vines. As in the legend ov Yemeni goat herder, our goats picket out the best and tastiest fruit. There choice serves as our inspiration for this one. To life!"

Ondertussen was de trein weer onderweg en tjokten we de nacht in, af en toe zagen we nog wat lichtflitsen.Read more