Milford Sound en Glimwormen in Te Anau

Om 4,40u wakker, ik ging even buiten om te voelen of het echt zo'n koude nachten zijn als men op de bus vertelde en ik zag een schitterende sterrenhemel!
Even iets aanschieten en weer naar ons prachtig uitzicht op het terras van het restaurant. En het was schitterend zo'n sterrenhemel heb ik in jaren niet meer gezien.
Het nadeel was dat ik klaar wakker was en dus niet meer geslapen heb tot de wekker om 6.30u afliep!
In alle geval heel mijn koffer is prima gepakt en er kan nog wel een souveniertje bij ;-)
Met spijt verlaat ik dit prima hotel om met de bus naar Te A(a)nau te rijden, zo wordt het uitgesproken met een lange aa.
We rijden terug de Alps over en hier in de uitlopers van de bergen zijn ook de merinosschapen met hun dikke vacht en lange fijne wol. Zij kunnen niet goed tegen de warmte en natte weiden. Hun wol wordt gedeeltelijk hier in NZ gebruikt maar de fijnste wol gaat naar Italië voor kleding.
We rijden helemaal langs het Wakatipu meer terug om dan af te slaan naar Te Anau waar we na twee uur een koffiestop houden.
Volgens de geschreven reisgids doen we de spectaculairste route via Fiordland die door Rudyard Kipling omschreven werd als het achtste wereldwonder!
De 14 fjorden in het Nationaal Park Fiordland reiken diep in de wouden van de bergketen, de Alps weet je nog.
Voorbij Te Anau waar we even een koffie/shop pauze krijgen gaan we de weg op naar Milford Sound, we stoppen voor een fotoshoot aan Mirror Lake en het is daar wondermooi de gespiegelde bergen in het glasheldere water!
10' later een echte plaspauze aan Knob's place maar we krijgen het verbod om ons fototoestel mee te nemen want de tijd dringt om onze boot te halen. Kenneth rijdt als gek (wel veilig) door de bochten want we klimmen nogal wat.
We begonnen op 200m in Queenstown en we moeten naar 1100m om daar de tunnel door te gaan naar Milford Sound!
We stopten nog aan Monkey creeck niet omdat er apen zitten maar omdat er een hond verdronk die monkey heette.
Aan de tunnel was het even spannend want we mochten er welgeteld één minuut uit, want het is enkele richting en dus beurtelings rijden, toen de bus wou vertrekken was Hendrik nog niet opgestapt en we riepen heel hard STOP. Kenneth (de chauffeur) zei dat Jani niet meer moest tellen want dat we hard genoeg riepen als er iemand niet is. Ja, dat gebeurt pas als je elkaar begint te kennen.
Daarna terug naar beneden via een kronkelweg die even druk bereden was want er was juist een boot aangekomen.
Om kwart voor twee vertrekken we voor een rondvaart van 2u tot aan de Tasmaanse Zee en terug.
De Milford Sound zou eigenlijk Milford Fjord moeten zijn, maar omdat de bovenste meters water regenwater is en zoet en pas daaronder zout water kan men bij ontdekking gedacht hebben dat dit een meer was!?
Het is een UNESCO werelderfgoed, de bomen op de steile wanden houden zich met hun wortels vast in een mengeling van mos en zand en regelmatig schuiven ze van de rotsen af, dit is normaal en geeft verjonging aan het 'woud' op de hellingen.
Dit is het natste gebied van NZ en er valt regen die gemeten wordt in meters en niet in millimeters zoals gewoonlijk. MAAR vandaag hadden we geluk en was het zonnig en droog!
We worden verwend en krijgen een buffet lunch aan boord met o.a. Groen mosselen, ze smaken een beetje raar! Daarna, we zijn dan al halfweg, gaat iedereen naar de dekken om van de omgeving te genieten. Het is onbeschrijfelijk mooi maar, zoals gewoonlijk op een boot vrij winderig, wie geen vestje bij had ging algauw terug naar binnen.
Roos, Patrick en ikzelf hadden postgevat op het anker zodat we wat hoger stonden maar toen we aan een waterval kwamen ging de schipper er zo dicht bij dat we een douche kregen en we moesten schuilen!
Na het debarkeren was iedereen al gauw op de bus en reden we in een colonne van bussen terug over de Southern Alps naar Te Anau.
De Alps zijn de breuklijn tussen de Indo-Australische aardplaat en de Pacific aardplaat, wetenschappelijk noemt men dit de Alpine Fault.
Na een half uurtje rijden zijn er velen in een dutje gesukkeld want al die opwinding en ervaringen zijn toch vermoeiend.
In Te Anau hebben we juist 20' om onze kamer te vinden en evt eens te plassen want we vertrekken direct naar het stadje zelf omdat iedereen de gelegenheid zou hebben om een hapje te eten. Ik at 's middags genoeg en heb voldoende aan een stukje Brie en een banaan die ik nog had van eerdere picknick.
Om 7u vertrok de boot over het Ti Anau meer naar de grot waar er veel glimwormen zijn, 't was wel een eind varen en op de catamaran gaat het snel maar is het ook koud, ik was blij omdat mijn nieuwe jas nog in de bus lag want de rode zat in de koffer.
Door de grot loopt een riviertje en het was er enorm kabaal, terwijl van ons gevraagd werd om stil te zijn! Maar dat bleek eerder voor de gidsen en de medereizigers te zijn dan voor de glimwormen.
Er waren een heleboel lichtjes, het leek wat op een sterrenhemel, en je mocht en kon ze niet fotograferen. Een beetje een achterhaald verbod want met de celphone of zonder flash hebben de diertjes er toch geen last van zou ik denken.
Nog even een koude terugtocht maar met een mooie zonsondergang en in het donker te voet naar het hotel, degenen die wilden, de anderen gingen nog een pint pakken.Read more