Pocitelj -> Mostar -> Medjugorje

Vandaag is het de rustdag van Jacky, we rijden met een gehuurde bus en dat voel je onmiddellijk. Dicht opeen geplaatste zetels, airco die niet afgezet kan worden en een vering die fotograferen onderweg bijna niet mogelijk maakt!
We rijden langs de Neretva rivier naar Mostar, waar de 16e eeuwse brug de Neretva overspant. Deze brug overleefde de Balkanoorlog niet op 9-11-1993 werd zij alsnog opgeblazen door de Kroaten alhoewel zij dat tot 2016 ontkenden! Nu is zij opnieuw gebouwd naar oude stijl op kosten van Unesco en met zoveel mogelijk brokstukken van de originele brug.
Aan de grens met BiH (Bosnië i (en) Herzegovina) moeten we 45’ wachten en mochten we eigenlijk niet uitstappen, wat we als goede Belgen toch deden, tot de douane ons terug de bus op jaagde. Buiten hun naam (in het Bosnisch is douane: Carina! ) zijn zij zoals alle grens officieren stuurs.
Op weg naar Mostar stoppen we in Pocitelj, een speciaal dorp dat in aanvraag is om op de Unesco erfgoedlijst te komen. Het wordt buiten seizoen door vrijwilligers uit alle landen opgeknapt.
Zeker de moeite waard om een half uur te stoppen, de kraampjes werden door de meeste dames belegerd, de prijzen waren goed maar je moest wel uitkijken: soms zijden sjaals voor 5€ maar ook polyester hing er voor dezelfde prijs.
Het is nog steeds goed weer en zo’n 23 graden met blauwe lucht en stralend zonnetje.
In Mostar wandelen we in gelid naar de brug door de westerse wijk, allemaal souvenir winkeltjes met sjaals, lampen en magneetjes. Aan de brug gaan we ieder zijn eigen kant op en wij zakken af naar een Caffé onderaan de brug. Prachtig uitzicht op de brug maar alleen frisdrank of koffie, geen probleem ik nemen een Nescafé omdat het er lekker uitzag. En dat was het ook, alleen gloeiend heet dus moesten we lang blijven zitten.
Het gevolg was dat wij tijd genoeg hadden om de jonge mannen op de brug in ‘t oog te houden en we zagen er één springen! Voor 25€, dat ze inzamelen van geïnteresseerde voorbijgangers, springen ze van de brug: levensgevaarlijk!
Wij wandelden nog over de brug en naar het oosterse deel en zagen veel leegstand, begrijpelijk als je weet dat de bevolking van Mostar nagenoeg gehalveerd is.
Om 13.15u vertrekken we naar Medjugorje een beroemd Maria oord zoals Lourdes of Fatima.
Met onze schokkende bus rijden we door de Dinarische Alpen.
Maar eerst stoppen we voor een wijnproeverij met hapjes.
De wijnboerderij gaat 300j terug, de huidige wijnboer heeft 10j in Antwerpen gewoond! De bedoeling was 2 jaar maar hij bleef 10 jaar hangen tot zijn vader hem terugriep om stillaan de wijngaarden over te nemen!
Het is nu BiH maar in zijn hart is het Kroatië, en mijn tweede land is België zei hij.
De rode wijn wordt hoofdzakelijk van Blatina-druiven gemaakt en de witte van Zilavka-druiven.
Heel gezellig en de wijn liep lekker binnen maar voor Dirk en mezelf had hij niet genoeg body.
Dan verder naar Medjugorje een bedevaartsoord waar in 1981 O.L.Vrouw voor het eerst verscheen aan twee meisjes en ondertussen al aan 35.000 mensen zou verschenen zijn. Met alle respect maar die vele wijnproeverijen doen daar misschien ook wat aan??
Dezelfde religieusiteit als in Lourdes gemengd met dezelfde soort winkeltjes buiten het heiligdom.
Om 17u terug op weg naar het hotel om een verdiend avondmaal te genieten.
Na te eten wandelen we nog even over het keienstrand om afscheid te nemen van dit goede hotel Sunce.Read more