Ute indianen, Montrose

De weg naar het Ute museum vonden we ondanks dat er geen enkele aanduiding in Montrose was, blijkbaar wordt het native people gebeuren nog steeds wat verstopt! Misschien is het schaamte om wat de blanken met hen uitrichten zowel in het verleden als in het heden. Een film over het leven van Edward S. Curtis die als gewone lager geschoolde man door zelfstudie een begenadigd portrettist werd en 30 jaar van zijn leven gaf om alle stammen op pelicure te zetten. Een encyclopedie van 20 volumes aan deze mensen wijden meer dan 50.000 foto’s maakte. En dan spreken we van glasplaten en 5’ stilstaan voor een opname! Dank zij hem is er zoveel bewaard gebleven en kunnen de natives terug zelfrespect opbouwen via hun tribal gewoontes die een tijd lang verboden waren. Je weet het misschien maar de natives werden eeuwenlang belogen en bestolen van hun land, iedere keer het de blanken beter uitkwam omdat ze meer land nodig hadden of indien er gas of olie gevonden werd moesten ze hun land opgeven en in reservaten wonen die veel kleiner en slechter waren dan hun uitgestrekte vlaktes!
Na deze film van 90’ bezochten we ocharme twee zalen met vooral kleding, houten tipi’s en enkele pijpen. Er was ook een tuin waarin het graf van Chipita lag, de 2e vrouw van Chief Ourah die met Roosevelt onderhandeld had over een vreedzame landoverdracht tussen Ute’s en blanken. Chipita is na de dood van Ourah terug bij haar volk gaan wonen. In de resterende 40 j van haar leven heeft zij alleen maar achteruitgang gekend van haar eens zo trotse volk. In diepe armoede is zij in Utah in het reservaat gestorven. In de jaren 1920 is haar lichaam naar Montrose overgebracht. dit was de plaats waar zij met Ourah had geleefd. Oef, dat wou ik even noteren!Okumaya devam et