Little Bighorn

Een beetje vroeger dan gewoonlijk gingen we ontbijten, op speciaal verzoek een zacht gekookt eitje! vermits men dat hier niet kent was het behelpen: een kaarsenhouder als eierdopje en uitvissen hoe lang een zacht gekookt eitje moet koken, hier op deze hoogte. Voor het eitje was dit 6 min. water kookt al op 80° C en alles moet langer opstaan, dus voor aardappelen die normaal op 20’ klaar zijn moet je 40’ rekenen.
We namen van iedereen afscheid en wisselden adressen uit. Er hing een dikke mist, we geraakten goed beneden en zagen nog een moose en haar jong de weg oversteken. Terug op HW 14 van Shell naar Burgess Junction begon het te sneeuwen. De mist verergerde tot eenzicht van amper 10 m. Afgewisseld met sneeuwvlagen reden we de 25 mijl lange scenic byway zonder ervan te kunnen genieten. Het was 0° C. In Dayton waren we de laatste graniet pass over en de Bighorn Mountains door gereden. De weg naar Historic Garryowen was een makkie, 65 mijl/u op de I 90, even Montana in. We bezoeken de battlefields van Little Bighorn en het museum.
Na het bezoek reden we terug naar Wyoming, rond 15,30u konden we inschrijven in Super 8 te Sheridan. Dit gaf ons ruim de tijd om Sheridan te verkennen. Mint Bar ws een café met grote bar zoals we eerder zagen in Williams. Toen de bardame hoorde dat we van België kwamen gaf ze een folder met uitleg en zei dat de bar van 1907 was. Ze veronderstelde dat onze café’s wel veel ouder zouden zijn. Ik stelde haar gerust en zei dat onze oudste kroegen van inrichting uit de jaren ’20 van vorige eeuw stamden.
Agnes had Oliver’s aangeraden als een goed restaurant. Dus we probeerden het uit. Een lekkere kom (Ossenstaart?)soep, grillen sirlion voor Dirk en saloon voor mij. Beetje Oosters-Amerikaans getint, niet te veel maar lekker. Het brood werd geserveerd met een bordje olijfolie en balsamico azijn, dit maakte net een modern schilderij. De cappuccino kon beter maar ons buikje as goed gevuld. Om 22u naar bed.Läs mer