Inchiri

We hadden 20 liter diesel gevraagd mee te nemen uit het dorp. Verdeeld tussen Bowy en onze auto zodat we nog wat reserve hebben.
Wederom een ingewikkelde en complexe en inconsistente organisatie. We gaan met twee offroad groepen verder. Wij gaan als eerste op pad en moeten na het dorp wachten op de tweede, de tweede wordt voor het dorp stilgezet en zo wachten we een poos op elkaar. Tonny vraagt Sidi vrij dwingend om met een groep apart te rijden en niet met twee groepen bij elkaar omdat onze groep een veel hoger tempo rijdt. Na rijden, stoppen en wachten, een paar keer, was sidi overtuigd dat we toch apart moesten rijden.
We gaan op stap en we hebben prima gids en we maken mooi tempo in het zand wat gewoon erg leuk is om te doen. Op een goed moment bij een duin allemaal achterwaarts de duin opgereden. Heel gaaf plaatje. Nog wat verder gespeeld daar op de duinen en in de zandtrails.
We rijden vervolgens verder over grote zoutvlaktes. Over de track is dat geen probleem. Naast de track wordt het al snel zwaarder. Wij zijn de enige in de groep zonder bakkie en stoppen dus als 1 auto stopt omdat de bijrijder ziek is. Wij als laatste en moeten super hard doorrijden om de groep weer bij te halen. We knallen 1 keer door twee supergrote zandkuilen en iedereen zit tegen het dak. Ingrid van het de organisatie rijdt vandaag met ons mee.
Aan het einde van de trail komen we uit op een vlakte en daar gaan we lunchen onder bomen met veel dromedarissen om ons heen.

Na 120 km offroad komen we de woestijn uit en op het asfalt. Prachtige rit, veel stof en technisch niet heel ingewikkeld. We tanken meteen in de buurt. Benzine is er niet dus de jongens in de benzine auto moeten nog even billen knijpend verder. Op een goed moment hebben zij ook nog een probleem met de uitlaat. Een grotere spanband moet het tijdelijk oplossen. Gelukkig komen we daarna in een dorpje waar achteraf ergens uit jerrycans benzine kan worden gekocht. Dat lucht op. Intussen proberen we ook een sim kaart te scoren maar in alle telecom winkels zijn die niet beschikbaar.
Wel hebben we op de markt oliebollen gekocht die heel lekker waren. Ook waren er vier Mauritaanse meisjes die met met Marleen en Tonny hebben staan praten in combinatie van Arabisch, Engels en Frans.
De jongens in het dorp waren opdringerig en vervelend en kenden maar 1 woord in het Frans “cadeau”. Het was een leuke break. Toen we het dorp uitreden waren de jongens vervelend met stenen aan het gooien en spugen. Maar het laatste jongetje stond weer heel lief te zwaaien.

Onderweg hebben we een heel persoonlijk en indringend gesprek met Ingrid waardoor de tijd voorbij vloog.
Het is nog een eind rijden en we moeten een stuk in het donker. Niet fijn omdat het wegdek slecht is en de kuilen slecht zichtbaar zijn en daarnaast komen tegenliggers of zonder licht of vooral met groot licht ons tegemoet. In beide gevallen niet fijn.
We komen in Atar aan, rijden een heel klein straatje in en daar wordt bij een hek geklopt. Het gaat open en daar is de camping. Het is vol met alle auto’s van ons en de Rotary maar het past wel. Wij zetten de auto neer, klappen de daktent op. Tonny maakt een pasta. Snelle hap en daarna meteen slapen. Geen energie meer om te douchen. Morgen weer een dag.Read more