Een grote domper 😮‍💨😪

We moeten nogal vollop acclimatiseren wanneer ons verblijf op Kamp fu Amanja ineens een onverwachte wending neemt.

Nadat er een paar buurjongens (13,14,15jaar) langs kwamen die erg geïnteresseerd waren in ons doen en laten hadden we een unheinlich gevoel. We moesten die dag Adii (Jeannette) naar de stad brengen omdat ze met spoed voor haar hele zieke zus moet zorgen. Toen we een paar uurtjes later terug kwamen was er bij haar huisje ingebroken.

Alhoewel bij ons huisje niets aan de hand was en we gewoon al onze (waardevolle) spullen er nog waren. Was het wel schrikken.

Adii zou namelijk niet meer terug naar het kamp komen, maar door naar het binnenland want een broer van haar is de week ervoor overleden. Genoeg kopzorgen dus en dringende familie aangelegenheden.

Tijmen had Lukein geïnformeerd en die is ons die nacht nog komen halen. Hij vertrouwde het niet en vond het niet veilog genoeg voor osn tweetjes alleen. We hebben alles halsoverkop in de auto's gegooid en naar zijn huis toe gereden. Half wakker en in t pikkedonker was wel pittig rijden voor mij.

Ook de extra onverwachte kosten zijn natuurlijk heel vervelend.
Anyway ik heb super dankbaar voor Lukein's lieve zorg. Hij had meteen spoedverlof genomen om met ons mee te kunnen op zoek nar andere accommodatie. En we hebben alle tijd om vanuit hier verder te kijken.

We zijn in goede handen en de huurauto was een hele goede zet. Aan de andere kant hebben we nog 28 dagen te gaan dus met de ontspanning moet het goed komen💚🌴☀️Read more