Gemeente Barendrecht

Gisteren was onze laatste dag in Tsjechië! Na een lekker borreltje hadden we allemaal prima geslapen😴Julia sliep bij mij, met alle gevolgen van dien. Net toen ik wilde gaan slapen liep er namelijk nog even een spin over m’n arm die ik met bruut geweld heb gedood. Ook liet Julia gedurende de hele nacht haar gassen vrij💨 En natuurlijk werd mijn persoonlijke ruimte heel klein omdat er vrij vaak een ledemaat van Julia over me heen gedrapeerd lag🙃 Gelukkig waren de borrels vrij sterk, dus ik heb toch nog goed kunnen slapen.

De terugreis! ‘s Ochtends na het ontbijt gingen we onze laatste dingen inpakken en het huisje schoon achterlaten. We wilden graag rond een uur of 10 klaar zijn, maar enige uitloop hadden we al bedacht. Het was kwart over 10 toen we volledig bepakt en bezakt bij de auto stonden! Goed gedaan vind ik zelf. Na het afscheid met Jaroslav, de eigenaar, begonnen wij onze terugreis. Hans zou Tsjechië uitrijden, en ik zou het dan weer van hem overnemen in Duitsland. Dit ging prima! Hans heeft bijna geen afslagen gemist, wat voor hem heel knap is!

Nadat ik vier uur aan een stuk door had gereden was het weer tijd voor een wissel, waarna we ook opzoek gingen naar een restaurant. McDonalds dus.. We reden richting Dortmund en daar zijn we gepauzeerd voor onze laatste avondmaal🍟

Hierna reed Hans nog een uurtje en dan zou ik ons naar huis brengen. Toen ik achter het stuur kwam kwamen ook de goeie liedjes weer naar voren. We (ik wel tenminste🤪) hebben lekker meegejamt op Snollebollekes.

Ook helaas een wat mindere ervaring meegemaakt in de laatste twee uurtjes van de reis. Namelijk een bijna kop-staart botsing door een bejaard stel die twee auto’s voor me even ging afremmen vlak voor een afslag van 130 naar 40. Die besloten nog even snel over de doorgetrokken streep en het verdrijvingsvlak de andere baan te pakken. Ik moest uitwijken als een malle en de remschijven hebben het ook even gevoeld, net zoals wij allemaal in de auto. Ik kon de toeter niet vinden door alle knopjes op m’n stuur dus Hans heeft even heel hard getoeterd voor mij. Ik hoop dat die persoon heel snel van de weg gehaald wordt...

Gelukkig zijn we allemaal oké en zijn we er met de schrik vanaf gekomen. Dus wij vervolgden onze reis naar huis, waar we toen vrij snel aankwamen om 10 uur ‘s avonds. We waren allemaal best gesloopt door de gehele dag in de auto. We hebben onze spullen uit de auto gehaald en ik ben vrij snel in elkaar gestort op m’n bed.

Vandaag is de dag dat ik ook naar huis ga. Brum staat namelijk nog hier en vanmiddag ga ik dan ook op weg naar huis. De vakantie was hartstikke leuk, maar ik mis m’n huisje na twee weken wel erg. Ze zeggen: home is where the heart is. Mijn heart is toch wel echt in Rotterdam, bij m’n ouders en lieve hondjes. Dat heb ik me wel gerealiseerd.

Hierbij komt voor mij een einde aan dit reisblog. Ik heb het weer met heel veel plezier geschreven. Het zijn de kleine spontane acties die een vakantie zo leuk maken en ik ben blij dat ik al deze herinneringen heb kunnen vastleggen met dit blog. Zo blijft alles van deze vakantie bewaard❤️Les mer