Atua Stream

🇳🇿
It's 8.15. We just checked in for a 3-day kayak adventure in the Abel Tasman National Park. 3 days with tent, sleeping bags and food in our sea proof 2-person kayak. It turned out to be another adventure.

It all started with a briefing from Jazz (Jeffrey). He told us what route to take, things to pay attention to and the weather forecast. He also showed us how to get properly dressed (with life jacked and spray skirt), how to get into the kayak, how to paddle, how to rescue yourself when the boat flips etcetera. After a few hours we went to the ocean to show him how well we had listened. We passed the test and were allowed to go on our own. Yes!

A water taxi brought us to Onetahuti, the starting point of our trip. The first challenge was to get Tonnie in the boat (safe and dry) by holding the kayak level. It is a bit hard when the wind is blowing and waves are rolling in. I got massive bruises to prove it. After that I had to get in at the back, I was the captain for this trip. We paddled to our first campsite, mosquito bay, and put up our tent. It was a magical spot. The tide varies 5 meters between low and high levels. We had a beautiful lagoon next to our campsite. In the afternoon we took our kayak and explored the lagoon and next door neighbor, Bark Bay. It was amazing! The sunrise the next morning was the cherry on the cake.

The next few days were filled with sun, sea, salt, wind and a lot of golden beaches. It was beautiful. Our adventure ended 2 kilometers from the pick up point. The wind was very strong and the waves came from everywhere. Water was constantly pooring over my part of the kayak and I was soaking wet. We paddled as hard as we could but it felt like it was to dangerous. I was afraid and told Tonnie I did not want to risk it. It was to scarry. We went ashore at a large sand bank. Pfew. Tonnie walked back to shore and the kayak base to call for help. One of the guides helped us get the kayak back to the pick up point and I walked the 2 kms to the base. I was glad everything worked out alright.

That night we went out for dinner and talked about our adventure. We spend another night at Marahau Beach Camp and made new plans for the coming days.

---------
🇳🇱
Het is 8.15 uur in de morgen. We hebben ingecheckt voor een 3-daagse kayaktocht in het abel tasman nationaal park. 3 dagen met tent, slaapmatjes en eten in een zeewaardige Kayak voor 2 personen. Het zou weer een groot avontuur worden.

Het begon allemaal met een uitgebreide briefing van Jazz (Jeffrey). Hij heeft samen met ons de route, aandachtspunten en het weerbericht doorgenomen. Hij heeft ons laten zien hoe we ons moesten aankleden met een spray skirt en reddingsvest. Hij heeft ons de coole manier geleerd om in een kayak te stappen en hoe je elkaar kunt helpen. Ook heeft hij laten zien hoe je weer in een omgekieperde kayak kunt komen nadat je jezelf gered hebt. Na een paar uur instructie mochten we naar de zee om te laten zien dat we goed geluisterd hadden een de technieken konden toepassen. We hadden goed opgelet en waren goedgekeurd. We mochten met zn tweeën de zee op met de kayak.

Een watertaxi bracht ons vervolgens naar Onetahuti. Daar mochten we voor het eerst alleen in de kayak stappen en de zee op. Ik hielp Tonnie bij het instappen door de kayak vast te houden. Dat dit niet zo makkelijk is met wind en golven blijkt aan de enorme blauwe plekken op mijn scheenbeen. Daarna moest ik zelf nog achterin klimmen. Ik was de kapitein voor 3 dagen en mocht het roer bedienen. We gingen op weg naar onze eerste camping, mosquito bay. Het was een prachtige plek met een mooie lagune. Nadat we de tent opgezet hadden, hebben we de kayak weer in het water gelaten en zijn we de lagune. opgegaan. Ook hebben we de lagune van Bark Bay bezocht. Het was schitterend! Als kers op de taart was er een prachtige zonsopkomst de volgende dag.

De volgende 2 dagen waren gevuld met zon, zee, gouden stranden, zout en wind. De laatste dag was er erg veel wind, wat het kayakken erg lastig maakte. De golven kwamen van alle kanten en ik kreeg constant water over me heen. Ik vond het erg spannend en vond het op een gegeven moment niet verantwoord om verder te gaan. We zijn op een grote zandbank gestrand op 2 km van de finish. Tonnie heeft lopend hulptroepen ingeschakeld. En ik mocht lopend terug naar base camp. Ik was blij dat het allemaal goed afliep. 's Avonds hebben we fijn gegeten bij het plaatselijke restaurant om ons avontuur af te sluiten en nieuwe plannen te maken.Read more