Sletterustbekken

We werden wakker van de regen die op het tentdoek tikte, bij wijze van spreken dan want eigenlijk had het de hele nacht geregend en het was mede daardoor ook een beetje een onrustige nacht geweest. Maar gelukkig dreef de regenwolk net weg, exact op het moment dat we klaar waren met ons ochtendritueel en we net ons boeltje wilden gaan inpakken. Vanaf hier zou het nog zo'n 40 kilometer fietsen zijn, naar de veerboot die ons over het Bygdin-meer naar het hotel zou brengen waar Matthijs vorig jaar ook verbleef. De boot zou om 15:30 uur vertrekken. Dus er was geen enkele reden voor stress. Maar ondanks dat we geen haast hadden stonden we wel te popelen om te gaan. We hadden gisteren zo'n mooie tocht gemaakt en wie weet wat dit pad nog meer te bieden had! En ergens had ik ook in mijn hoofd dat ik wel zin had in een warme maaltijd of een fatsoenlijke lunch die ik onderweg hoopte aan te treffen. Dus de tent ging nat in z'n jasje. We zouden 'm later wel de kans geven om te drogen.

Vlak na onze kampeerplek volgden meer zijpaden die naar (vakantie?)huisjes leken te leiden, we passeerden ook een slagboom en eigenlijk ongemerkt reden we de Tusenmeteren af (pas dagen later kwamen we erachter dat we nog zeker 6 kilometer en mogelijk zelfs 13 kilometer langer van dit geweldige gravelpad hadden kunnen genieten, dus dat stukje bewaren we dan maar voor een volgende keer). Het was nog wat bewolkt maar als de zon tussen de wolken door piepte werd meteen weer duidelijk wat een prachtige omgeving dit was. Het natte gras op de daken van de huizen glinsterde in het zonlicht en het lichtgroene mos op de grond leek wel fluorescerend. Gedurende 1,5 kilometer gravelpad keken we onze ogen uit, we pakten zelfs nog even de camera's erbij. Maar ineens was daar het asfalt van de Tyinvegen. Met de vangrail had ik een steun voor mijn fiets zodat ik voor de zekerheid toch nog wat regenkleding uit mijn achtertas kon plukken. De helm moest ook weer op want dat is onze afspraak als we een autoweg op gaan. En na nog een afscheidswoordje gericht aan de Tusenmeteren stapten we op en vervolgden we onze reis.Read more