Dag 24, Tehachapi

Om 6 uur word ik wakker, het is inmiddels licht en aanschouw het fenomeen om mee heen. De wandelaars liggen verspreid door de woestijn, maar een enkele heeft de moeite genomen om een tent op te zetten. Voor en ieder die niet bekend is moet die wel een erg vreemde situatie zijn 🙃.

Toby is enkele uren eerder vertrokken, hij moet een vlucht in LA naar huis halen en moet daarom vaart maken. Ik pak mijn spullen snel in en continueer mijn route door de woestijn.

Het is een moeilijke start, praktisch elke spier in mijn benen laat even van zich horen. Het is geen pijn maar meer iets van discomfort. Ik realiseer me dat tijdens de ‘avondmars’ maar een halve liter water heb gedronken, dus misschien wat gedehydrateerd ben. Ik gooi een zakje electrolytes in mijn fles water en drink de fles praktisch leeg. Het duurt niet lang voordat ik me al beter voel, de benen weer soepel draaien en alle cilinders weer op volle kracht knallen. Ik ben erg blij dat ik een juiste diagnose heb gesteld en remedie heb gevonden 😜.

De berg die ik gisterenochtend zag aan de ander kant van de woestijnvloer is de berg die ik nu moet gaan bedwingen. Het lijkt een heel beest, maar de PCT rekt elke klim zo lang uit dat het me niet tegen valt. Als ik het hoogste punt bereik zie ik in de verte mount Baden Powell waar ik niet lang geleden boven op stond!

Het enige wat me vandaag bezig houd is Tehachapi, het volgende dorp op de route waar ik een motel heb geboekt voor twee nachten. Ik ben fysiek toe aan een rustdag, veel meer dan boodschappen, de was, douchen, logistieke planing voor de volgende secties, eten en slapen staat er niet op de planning voor de komende anderhalve dag.

👋👋Read more