Dag 38, Pinchot en Mather Pass

Ik word wakker met spierpijn in mijn bovenbenen, dat had ik niet verwacht na bijna 1300km gelopen te hebben. Misschien heb ik iets teveel gevraagd afgelopen twee dagen. Het hindert me gelukkig verder niet heel veel, dus ik hou me aan het plan dat gisteren gemaakt heb. Vandaag wederom twee bergpassen, Pinchot pass is de eerste en Mather pass de tweede. Dat betekent weer veel klimmen, maar niet perse een grote afstand. De passen volgen elkaar vrij snel op.

De ochtend begint mistig, ik hoop dat het snel opklaart zodat ik niet teveel van het landschap mis. Pinchot heeft een andere ligging dan de voorgaande passen, met als gevolg dat ik nu de sneeuwvelden tegenkom tijdens de klim. Ik knoop de ijzers onder mijn schoenen en klim verder bergopwaarts. Het is maar een paar honderd meter wat ik door de sneeuw moet, al met al weinig problemen. De uitzichten vanaf deze pas zijn minder spectaculair dan de vorige passen, ik ben al teveel verwend 😉.

Na deze pas blijft het pad vrij hoog in een vallei met tig rivieren en verschillende meren. Ik neem even een pauze, eet wat en was wat kleren in de rivier.

Ik vervolg de route die nu veel rivieren doorkruist, bij de eerste aantal weet ik mijn voeten droog te houden, niet lang, de volgende vier zijn te breed of obstakels die ik kan gebruiken om te passeren ontbreken. Dan maar weer de broekspijpen omhoog en erdoor heen lopen. In de grootste rivier komt het water tot mijn knieën en zet behoorlijke druk op mijn benen. Gelukkig heb ik in het vorige dorp informatie opgezocht over hoe veilig een rivier te doorkruisen. Probleemloos maak ik het tot aan de overkant, nadeel is wel dat ik nu weer lange tijd natte voeten heb.

Na de rivieren is het Mather pass die ik over ga. Tijdens de klim is er een enkel stuk met sneeuw waar het erg stijl omhoog gaat. Rustig omhoog is het devies, de sneeuw is al zacht, dat maakt het klimmen erg zwaar. Eenmaal op de pas aangekomen opent zich een nieuwe wereld aan de ander kant voor mij. Waar ik vanochtend wat ‘miste’ is dat hier absoluut niet het geval, een enorme bergketen omringd me met daarin een diepe vallei.

Ik kan de weg naar beneden nog niet zo goed opmaken, de hele afdaling lijkt wel bedekt met sneeuw. Ik kom er snel achter dat, dat ook praktisch het geval is. Het is een enorm geklauter om een veilige weg naar beneden te vinden, ik zak meermalen tot mijn knieën in de sneeuw en een enkele keer teabag ik de sneeuw zelfs. Wat nog een extra dimensie toevoegt is het stromende water dat ik onder de sneeuw hoor. Het kost me enkele uren om een paar honderd meter af te dalen. De kroon voor lastigste pas zover gaat zeker naar Mather.

Als ik eenmaal in de vallei ben, ben ik helemaal gesloopt en neem de eerste kampeerplek die ik vind. Wel een heel fraaie overigens, niet ver van een flinke rivier en een beetje verscholen in het bos.

Morgen is maar een enkele pas, wellicht iets minder intensief😉.

👋👋Læs mere