Dag 39, Muir Pass

Vanwege mijn ‘vroege’ stop gisteren ben ik nog ongeveer 15km verwijderd van de voet van de volgende pas, Muir pass. Daarna is het nog 900m klimmen. Waarvan de laatste paar honderd meter aan beide zijden van de pas vrijwel volledig bedekt zijn met sneeuw.

Ik wil de afdaling van gisteren liever niet nogmaals overdoen, dus ik maak een vroege start om nog zoveel mogelijk harde sneeuw te hebben. Ik ben om 19:00 gaan slapen, dus dat de wekker al om 3:00 gaat is geen ramp. Ik eet wat, pak mijn spul in, hoofdlamp op en lopen. Ik ben nog in het dal/bos het eerste anderhalf uur, dus heel veel van de omgeving mis ik gelukkig niet.

Nog voor vijven begint het al wat te schemeren en het wordt al snel licht. Ik zie deze ochtend zes herten, de hele trip nog geen gezien, en nu de hele bende, erg leuk in ieder geval.

De klim naar Muir pas is gemakkelijk totdat ik bij het eerste meer aan kom, het pad is vanaf daar bedekt met sneeuw. Gelukkig is die nog hard en kan ik eroverheen lopen. Ik volg veelal de voetstappen voor me, dat maakt het navigeren al wat makkelijker. De klim lijkt eindeloos en ik werk me behoorlijk in het zweet, dit is wel wat anders dan een normale klim.

Het is bijna 11:00 uur als ik de pas bereik, ik eet nog wat, praat nog even met de mensen die ook boven zijn en probeer en weg naar beneden te vinden. Deze bergzijde lijkt nog meer sneeuw te hebben, het uitzicht is prachtig, dat dan wel. Bevroren meren en hoge bergmuren omringen mij. De helling is een stuk minder stijl dan die op Mather, het is dan ook niet echt een probleem om naar beneden te komen. Echter, de zon is flink aanwezig vandaag en dat heeft invloed op de sneeuw. Deze wordt snel zachter en ik zak er weer verschillende keren doorheen. Ik maak wat vaart, ik wil zo snel mogelijk van de berg af nu het nog een beetje gaat. Het is meer dan 10km door de sneeuw ploeteren naar beneden. Totale afdaling vandaag is 1200m, eenmaal in het dal ben ik blij dat ik kamp kan maken, ik ben ruim 13.5 uur op de been nu.

De zon schijnt nog en het is lekker om nog buiten te zijn, ik steek mijn voeten nog even in de ijskoude rivier, hersteltherapie of iets in die richting😉. Het lijkt op zelfkastijding, maar het voelt vreemd genoeg ook wel aardig goed. Na 10min haal ik ze uit de rivier en zijn ze helemaal verdoofd, ik voel niet eens dat ik ze afdroog.

Morgen weer een bergpas, als de omgeving blijft zoals hij nu is hoor je mij niet klagen!

👋👋Okumaya devam et