Dag 68, Dunsmuir

Ik word wakker van de regen in de ochtend, in het vagevuur tussen slapen en ontwaken, die staat dat je wel waarneemt maar niet helemaal bewust bent (vertel me aub niet dat ik enige ben die zich daarin kan bevinden) besluit ik om op te ruimen als het wat minder regent.

Opeens realiseer ik me dat ik de bus moet halen bij de weg die met de PCT kruist. De bus gaat drie maal per dag, die kan ik dus niet missen. Ik ruim snel op en in een rotvaart ga ik richting de weg, dit moet wel de snelste 10km zijn die ik afgelegd heb deze trip. Ruim op tijd ben ik er en nog voordat de bus kan komen word me al een lift aangeboden naar het dorp, Dunsmuir.

🎵 Dunsmuir, dit is nu die lekkere dansplaat
Sjans maar, ook als je zeker helemaal geen kans maakt
Sjans maar en Dunsmuir, want dit is nu die lekkere dansplaat 🎵 Je moet het misschien even zingen, in mijn hoofd klinkt het lang niet slecht.

Ik heb gemerkt dat ik afgelopen dagen wat motivatie aan het verliezen ben en heb veel nagedacht hoe ik het moraal weer wat kan opkrikken. Het kan puur zijn dat de (afgebrande) bossen me niet veel deden maar ik heb het idee dat er meer speelde. Misschien komt de sleur er wat in, ik ben al een hele tijd onderweg. Ik dacht terug aan mijn dag met de gratis bier missie. Dat was een erg leuke dag, dat is wellicht wat ik nodig heb. Kleinere doelen, Canada is te groot, te ver weg, in een dag kan ik daar geen verschil in maken.

Dus wat ik bedacht heb is een lang stuk waar ik niet van het pad af ga om eten aan te vullen. Ik bestudeer even mijn opties en Ashland is 350km van Dunsmuir, met mijn huidige tempo moet dat lukken in zeven dagen. Ik maak er zes en een half van, als ik vandaag start. Ik moet het tempo iets opvoeren maar ik heb er vertrouwen in dat dat lukt. Ik sla een dorp over, er is een backup optie als ik die nodig heb.

In Dunsmuir haal ik eerst even een ontbijtje, haal voor zeven dagen eten plus wat snacks voor in het dorp. Nu op zoek naar een plaats waar ik mijn power bank kan laden. De bieb wordt me aangeraden maar die is gesloten, in FarOut zie ik dat er enkele stopcontacten tegenover een restaurant, daar maar heen dan. De power bank was bijna leeg, hij heeft meer dan vier uur nodig om op te laden. Dan maar wat rondhangen, ouwehoeren, eten en nog wat meer eten.

Om 13.15 ben ik terug op het pad en mijn tas is meer dan twee maal zo zwaar dan vanmorgen. Is dit wel een goed idee…

Direct vanuit Dunsmuir is het ~1800m klimmen, maar met nieuw gevonden optimisme begin ik aan de klim. Het start zoals ik geëindigd ben, in het bos. Maar ik merk dat ik al een stuk gemotiveerder aan de wandel ben. Al snel krijg ik een enorme granieten gestalte in zicht, het is alsof ik een kasteel bestorm met een eenmans leger. Ik vraag me af of het pad naar de top gaat, dat is niet het geval, het gaat er langs af en zelfs hoger (insert Jeremy Clarksons YESSSS). Ik krijg een prachtig uitzicht op het ‘kasteel’ en omgeving. Het pad blijft klimmen en ik blijf nieuwe kijkhoeken op de omgeving krijgen. Dit is de leukste klim sinds de zuidelijke Sierra (de hoge bergpassen).

Om 20:00 besluit ik om een eind aan de dag te maken, ik heb vandaag weer gevonden wat ik langzaam kwijt begon te raken. Plezier in elke meter die ik loop, weer kunnen genieten van alles om me heen, niet enkel de uitzichten. Ik weet niet zeker wat het verschil heeft gemaakt, mijn mini missie of het mooie landschap vandaag, maar dat maakt ook niet veel uit. Ik heb weer enorm veel zin in morgen 😃.

(Wow, het is een heel lulverhaal geworden vandaag)

👋👋Read more