Dag 76, Kom op, Oregon

Het bos dat ik gisteren in ben gelopen lijkt oneindig, het wordt af en toe onderbroken door een grindweg die ik oversteek maar dat is het dan ook wel. Ik zie in de ochtend nog wat hertjes, wat het nog een beetje interessant maakt. Oregon doet tot nu toe weinig moeite om mij te imponeren, kom op, ik weet dat er veel moois te zien is in deze staat.

Pas eind van de middag komt er wat variatie, enorme velden met lavastenen worden nu afgewisseld met stukjes bos. Dat begint ergens op te lijken.

Rond 16:30 kom ik de man met de hamer tegen, het wil allemaal niet meer. Ik begrijp het niet zo goed, het terrein was vrij makkelijk vandaag, ben niet overdreven hard gegaan en heb voldoende gegeten. Ik zoek een plekje om even te gaan zitten, wat uit te rusten en dan maar een erg vroeg avondmaal. Ik kijk ondertussen naar de mogelijke kampeerplekken, de eerste is op 8km. En met deze omgeving, enorm rotsachtig, verwacht ik ook niet eerder een mooi vlak stukje te kunnen vinden. Dus nog minimaal 8km, ik heb voor hetere vuren gestaan. Na 45 min rust ga ik een poging wagen. Ik voel me een stuk beter en vraag me af of ik niet nog wat extra kan doen. Ik moet me zelf even afremmen, vroeg naar bed is waarschijnlijk beter voor het verloop morgen.

Ik krijg deze avond Mount McLoughlin in zicht, niet de meest spectaculaire berg, maar het weet mijn mondhoeken toch een beetje op te liften.

Ik zet mijn tent op, op het beoogde plekje. Het is niet ver van een rivier. Hopelijk is mijn tent morgen niet helemaal nat van de condens, nadeel van een enkelwandige tent. We gaan het zien.Read more