Dag 89, Goat Rock Wilderness

Ik ben praktisch aan de top van de klim van gisterenavond gekampeerd. Dus vanochtend daalt het pad wat, nog steeds kan ik Adams goed zien, prima start van de dag.

Daar komt helaas snel verandering in, ik ben dan al wel helemaal klaar met het bos maar het bos nog niet met mij. Daar gaan we weer, eindeloze kilometers met enkel bomen om me heen, ik zie niets, kom op zeg.

Dan zie ik het bord dat aangeeft dat ik het Goat Rock Wilderness park in loop. Daar heb ik goede dingen over gehoord. Ik ben benieuwd, het blijkt meer bos te zijn, pfff. Dan klim tot aan Cispus pass, een bergpas, is dit wat?

Fucking A! Ongeveer halverwege de klim kom ik dan toch nog een keer met mijn hoofd boven het maaiveld en heb ik weer uitzicht op een hele reeks bergen, watervallen en sneeuw om me heen. Ik ben zo blij, ik lijk wel die dame uit sound of the music, zingend en dansend in de bergen.

Als ik de pas over ga kan ik zelfs een traan niet onderdrukken, eindelijk weer een spectaculair uitzicht, dat is waar ik voor gekomen ben en het maakt blijkbaar nogal wat in me los.

Na de pas is het uiteraard afdalen in deze fabuleuze ik omgeving. Ik kijk mijn ogen uit en kan mijn geluk niet op. Er volgt nog een klim, zelfs hoger dan de voorgaande bergpas. Er is veel sneeuw waar ik me doorheen worstel, maar ik doe het nu allemaal met een dikke glimlach.

Vanaf de plaats waar mijn tent opzet kijk ik uit op Mount Adams in de verte. Daar sliep ik gisteren nog, mooi om te zien hoe grote afstanden je kan afleggen te voet.

Goat Rock Wilderness ❤️

👋👋Read more