Huarmaca

Het was kikken om de pas fietsend te halen, en nog snel ook. Heb staan stoeien met mijn buf, omdat er zo veel zweet in mijn ogen liep. Uiteindelijk kwamen we op Tasmaanse Smurf. Karin lag in een deuk. Van een passerende bus kregen we een flesje heel koud water. Tof.
Vlak voor de pas begon het keihard te waaien. Normaal houdt dat ook weer op, maar vandaag niet. Gingen we met onze warme kleren aan naar beneden! Helaas wind tegen, zodat we na de zalige afdaling stroomafwaarts bij moesten trappen. Ook hier wat meer in de bergen blijven de dorpjes een husje blokjes met op de muur reclame voor een alcalde. En óf er zijn 15 restaurantjes met dezelfde kaart en plastic stoelen, óf het hele dorp is dicht.
Onze hele mooie rustige wildkampeerplek van I-Overlander is een grintafgraving aan een stuwmeer wat te vies is om aan te pakken. Dat maakt het minder erg dat het niet zulk zwemweer is, maar ik had me er iets anders bij voorgesteld. Geen vogel te bekennen ook.Read more