Tamarindo

Koniec błogiego wypoczynku w raju nad oceanem (raj i błoga cisza z falami przyboju powróciły wraz z niedziela). Jeszcze ostatnie smażone jajka, smażone banany i sok z papaji na śniadanie (dzieci płaczą i jedzą jajka bo nie ma wyjścia, my z Wojtkiem opychamy się smażonymi bananami aaaaaaa!!!!), ostatnie pływanie z żółwiami i pływanie bez żółwi ale za to wśród fal - zapakowane plecaki na plecy - i ruszamy. Łapiemy moto (zaczynaliśmy od 2 osób na moto, potem 4, dzisiaj 4 z plecakami - a moto dzielnie pomyka, choć trochę rzęzi), i docieramy do stacji autobusowej. I - uwaga uwaga, bez pomocy Google translator kupujemy 4 bilety na lokalny autobus do Piury, skąd mamy wykupiony autobus liniowy do Limy z super wygodnymi siedzeniami w ekstraklasie (życzenie Wojtka). W porównaniu ze zdezelowanym busem który nas zabrał do Puerto Pizzaro ten jest rewelacyjny, wygodne, rozkładane siedzenia, nie ma klimy ale można otworzyć okna, a disco peruwiano puszczanie jest cicho i dyskretnie. Za oknem po raz kolejny krajobraz marsjanski koło Talary, ale czym bardziej na południe, tym bardziej porośnięty (suchą jak siano) trawą. Wzgórza i pagórki, pustkowie i ocean, te 38 milionów Peruwianczykow chyba w całości mieszka w Limie...Read more