Zoeken resetten
Filipijnen
  • Philippe De Croock
  • Thomas Jacobs

Filipijnen

Onze 'wettelijk samenwonen'-reis in de Filipijnen! Meer informatie
VolgenOverzichtOverzichtKalenderKalenderDelenDelenBucketlist
Nieuwste eerst
  • Filipijnen

    De toerist

    27 april 2018, Filippijnen ⋅ ☀️ 15 °C

    De duikdag vandaag verloopt ietsje anders.

    Na onze 2 duiken 's morgens gaan we op een strand BBQ eten. Heel leuk idee!

    Alleen had ik het me toch iets anders voorgesteld...We kwamen aan met die grote boot op het strand, waarmee we quasi de helft van dat strand innamen van de vele kinderen die er speelden. De kinderen hebben nu hun zomervakantie, dus het zat goed vol. Op het strand waren dan enkele hutjes ingepalmd om een lange tafel voor het volk van Magic Oceans. Ik vond dat toch een beetje raar om zo precies de VIP te zijn daar, voor de neuzen van al die mensen die het toch niet zo breed hadden...

    De barbecue was wel heel lekker en als dessertje kregen we een paars ijsje dat van zoete aardappel met kokosnoot gemaakt wordt. Enorm lekker!
    Op de achtergrond klonk er (enorm) valse karaoke, dat nu toch niet echt meer op de achtergrond bleef. Al een geluk waren we er snel vandaan om terug te duiken.

    We zijn op een mooie plaats gaan duiken, waar 3 kleine eilandjes bij elkaar lagen.

    's Avonds werd er een seminarie over nudibranches (zeeslakjes) gepresenteerd. Ik leerde er bv. dat er 2 soorten slakken zijn, dorids en aeiolids, slakken hermafrodiet zijn, maar zichzelf niet kunnen bevruchten, de penis aan de rechterkant zit en 3 cm is en bij elke bevruchting breekt er 1 cm af en dat ze ook elkaar durven opeten...

    Erna kriebelde het nog voor een nachtduik met Chantal. We hebben een heel grote langoustine gespot en ik snap nu ook het verschil tussen egelvis en kogelvis. Ook een sepia gespot en een paar zeeslangen. Jammer dat we ook een grote portie rijst tegenkwamen onder water...    Meer informatie

  • Filipijnen

    Ochtendstond heeft zout in de mond

    28 april 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 10 °C

    Laatste dag duiken vandaag. Dan moet je er alles uithalen, dus ging ik met Chantal en Bert Houben om 5.45 het water in. Blijkbaar was het nog te vroeg voor de visjes, maar heb toch een mooie sponsslak en wat 'slaslakken' gespot.

    De laatste bootduiken waren chill en drifterig. Toch nog wat dwergvleugelpaardvisjes en dansende garnalen gezien. Een mooie afsluiter.

    Chillen aan het zwembad erna en in de zon in het slaap vallen... Zalig!    Meer informatie

  • Filipijnen

    Tacloban

    28 april 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 30 °C

    Hier verbleef ik twee nachten in een jeugdherberg in een dormitory. De twee nachten was er wel telkens maar één andere persoon en er was niet echt contact, dus de volle dag in Tacloban was misschien wel de 'eenzaamste' van de reis, maar daar zat ik nu ook niet mee in. De hostel was best wel een hippe keet en ik voelde me er heel ontspannen, 's avonds veel gelezen met een pint erbij, overdag stevig rondgewandeld.

    In de voormiddag ging ik na een absurd ontbijt (omelet in een wrap? Lekker maar zwaar!) naar een museum dat door de first lady van een vorige president werd geplaatst en ingericht met zowel lokale sierstukken als veel internationale geschenken. Hier heb ik echt mijn ogen uitgekeken: niet alleen van de absurde welvaart die in zo'n schril contrast staat met de stad rondom, ook (en vooral) van het ontzettend ongepaste en respectloze gedrag van letterlijk iedereen die er was. Ondanks dat er overal bordjes stonden 'thank you for not touching...' raakten alle toeristen alles zonder gene aan. Ze speelden op de piano(achtige) van honderden jaren oud, gingen op alle stoelen en banken zitten om te poseren, deden kasten open, namen potjes en kommetjes vast, ... En de gids (wat ervoor moest doorgaan) moedigde het zelfs aan! Veel van de meubels waren ook helemaal kapot, niet verwonderlijk... Ik. Stond. Versteld. Wat een onrecht tegenover die eeuwenoude pronkstukken die ongetwijfeld stukken van mensen waard zijn.

    Daarna stapte ik via de 'Japanese Madonna' (geschenk na WO II), waar een groepje jongeren een toneelstuk waren aan het repeteren, naar het gebouw dat tijdens WO II het 'capitol building' van de Filipijnen was. Het was ook lange tijd een universiteit geweest, en nu waren er nog een aantal administratieve diensten. Ook hier schrok ik ervan hoe weinig er om de culturele en historische waarde van dit gebouw gegeven werd. Het was totaal niet onderhouden en er was niets interessants in ondergebracht. Jammer om weer te zien dat Filipino's er allemaal zo weinig belang aan hechten.

    Anderzijds heeft de stad Tacloban wel erg veel te verduren gehad door een Typhoon in 2013. Blijkbaar was de ganse stad toen praktisch van de kaart geveegd, en daar merk je op de memorial na (een restant van een schip dat landinwaarts was gestroomd) echt niets van. Dat stuk schip lag iets buiten het centrum van de stad, en ik was aangedaan van de krotten waarin de overgrote meerderheid woont. De golfplaten huisjes die je op het platteland om de paar honderd meter ziet staan, staan hier gewoon allemaal op elkaar gepropt en tien keer bouwvalliger. Op die manier is't al iets beter te begrijpen dat de ganse stad weg was, maar het maakt het ook eens zo hard om het u voor te stellen...

    Tot slot beklom ik nog langs beelden van de lijdensweg een berg die een geweldig uitzicht gaf over de stad. Hier heb ik een tijdje zitten genieten alvorens ik terug naar de hostel ging voor een douche en de dag afsloot met een mega pijnlijke massage. Blijkbaar had ik veel stressknoppen in mijn schouders - mijn euro valt nu dat die spinnensituatie daags voordien er misschien ook mee te maken had. K weet nog steeds niet goed of het nu een goede massage was of niet... Het leek me nodig en ik was zowat loom van ontspanning erna, maar ik heb de dagen nadien ook wel last gehad van mijn schouders en nek...

    Erna vond ik nog een plekje waar ik voor het eerst in lange tijd groenten kon eten (!) en heb ik m'n boek met wat pintjes uitgelezen :)

    De dag nadien op naar Manila om daar Phil terug te zien!    Meer informatie

  • Filipijnen

    Reunion

    29 april 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 29 °C

    We zien elkaar vandaag terug!

    We vertrokken elk vanop een lokale luchthaven. Ik was wat aan het stressen omdat ik er maar één uur op voorhand geraakte, maar dat was duidelijk niet nodig. Taglibaran is een zéér kleine luchthaven en daar gaat het toch wat minder professioneel aan toe 😅.
    We hadden afgesproken in Manila op de luchthaven. Beiden hadden we uiteraard vertraging met AirAsia, maar lang hoefden we niet op elkaar te wachten.

    We wilden aansluitend doorreizen met de nachtbus naar Banaue, dus we gingen meteen tickets kopen.
    Jammer, alle bussen voor vandaag zaten vol. Er zijn wel een aantal bedrijven die zoiets regelen, maar geen enkele kon ons tickets fixen.

    De planning hebben we dan lichtjes omgegooid en beslisten we om nu een nacht in Manila te blijven in plaats van op het einde van de reis. We maakten er het beste van door lekker te gaan eten in Blackbird, een restaurant gemaakt in de toren van de vroegere luchthaven van Manila. En lekker was het!    Meer informatie

  • Filipijnen

    R.I.P. Chinese

    30 april 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 33 °C

    Lekker uitslapen en dan wat cultuur gaan opsnuiven in Manila.

    We kozen als eerste stop het Chinese kerkhof. We namen een Grab, maar die moest ons afzetten aan het 'touristisch punt' waar we meteen een gids kregen aangesmeerd voor 1100 pesos. Blijkt dat het Chinese kerkhof wel erg groot is, dus de gids was nog wel nuttig.

    Chinezen wonen blijkbaar chiquer als ze dood zijn dan wanneer ze nog leven. Er bestaan daar mausoleums van 3 miljoen pesos (50.000 euro), die een gouden koepel hebben.

    Vaak is het zo dat niet zomaar iedereen in dat mausoleum binnen mag, zelfs familie niet. Elk mausoleum heeft een 'caretaker'. En voor die caretaker wordt er soms zelfs een toilet of een keukentje voorzien. Toch een beetje een raar zicht om naast een tombe een toilet te zien staan.

    Toch valt het op dat er heel veel huisjes niet goed worden onderhouden. Het huurcontract voor de stuk grond stopt automatisch na 25 jaar, en dan worden gewoon de tombes opengebroken, de kisten eruit gehaald en ergens in een muur gestoken en het mausoleum blijft er verkommerd bij liggen.    Meer informatie

  • Filipijnen

    Manila overdose

    30 april 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 32 °C

    Diezelfde dag zijn we dan het historisch centrum gaan verkennen. Intramuros heet die wijk, omdat die dus ligt tussen de oude omwallingen. We bezochten eerst het fort, maar veel soeps was dit niet. Slecht onderhouden en teveel japanners!

    We liepen te voet door de hele wijk in de hitte, maar niets kon ons echt bekoren. De kathedraal was wel al de mooiste kerk dat we in de Filipijnen hadden gezien... maar dat zegt niet veel.

    We gingen erna wat verfrissing opzoeken in het Rizal Park, het stadspark van Manilla. Het was een groot park en er sliepen veel mensen in de bosjes, te schuilen voor de hitte. We bezochten er de Japanese garden, maar ook daar viel het wat tegen.

    We besloten dan maar om te doen waar we goed in zijn: cocktails drinken met een mooi uitzicht. We zochten Harbor View uit waar we dan ook verse vis als avondeten konden eten. Lekker! En de zonsondergang kregen we ook cadeau... al hadden we er al veel mooiere gezien zonder een cruiseschip op de voorgrond :).

    Toch nog een beetje stress erna, gezien we langs ons hotel moesten om onze spullen op te halen voor de bus, maar we geen Grab konden vastkrijgen. Dan maar te voet door het stadsleven van Manila. Maar we zijn er ruim op tijd geraakt!    Meer informatie

  • Filipijnen

    Batad

    1 mei 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 21 °C

    De busrit was zo voorbij met al dat geslaap 😃. Die viel heel goed mee. We kwamen wel een stuk later aan dan verwacht, maar dat vinden we al niet meer zo erg 😉.

    We werden gedropt aan de bus terminal waar uiteraard weer veel Filipijnen ons iets wilden aansmeren. We zijn meteen naar het tourist center gestapt, zodat we onze trike konden vastleggen naar Batad.

    De trike was geregeld. Ik achterop de moto (like a lady), Thomas in de trike met zakken en dan een Moma-vretende bestuurder die ons naar onze bestemming leidde op het tempo dat zo'n moto het aankan in de bergen...

    We werden gedropt onder 'the saddle', waarna we te voet, met trekrugzak en al naar het dorp moesten 'hiken' om een hotelletje te vinden. Al snel zochten we iets waarmee we niet te ver terug moesten en zo kwamen we uit bij Rita's Inn.

    Na een lunch besloten we om meteen al een rustige wandeling richting de Tappiya waterval te maken. Hoewel er duchtig reclame gemaakt werd voor een gids te nemen, deden we het gewoon op ons eigen en dat was best wel ok.

    De hike ging langs de Banaue rijstterrassen waar vrouwen de terrassen aan het bewerken waren (onkruid wieden?). Na die terrassen was het nog wel een lange weg naar beneden, dus we waren enorm blij dat we in het frisse...zeer frisse water konden. Blijkbaar, hoorden we achteraf, zijn er al doden gevallen die te dicht bij de waterval zelf zwommen... Al goed dat we dat niet hadden gedaan.

    De terugweg viel best wel goed mee, maar we waren toch moeilijk eens we aan ons verblijf geraakten. De man van Rita wist er ons nog wel wat zaken te vertellen. **Input Thomas**

    Oh ja. En uiteraard zijn er veel te grote vliegbeesten waar ik enorm schrik van had. Maar al een geluk was er een kitten die duidelijk nog niet genoeg had gegeten en die deed een hap en het rotbeest zat in zijn maag...behalve de vleugels, die liet ze keurig liggen 😂 HELD!    Meer informatie

  • Filipijnen

    Ochtendhike

    2 mei 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 16 °C

    Vroeg op vandaag, want we moesten onze lift uit Batad hebben om 13u. Dus begonnen we met onze hike om 6u 😴naar het Awa Viewpoint. Onze gastvrouw bereidde onze ontbijt voor om half 6 en om 6 stond onze gids Elmer paraat.

    We gingen eerst helemaal naar het dorp beneden! Ik was al aan het denken dat de terugweg pijnlijk ging zijn! Elmer gaf ons (zeer beknopt) uitleg dat iedereen elkaar kent en hij wees ook aan waar hij woonde bij zijn ouders.

    Helemaal beneden konden we op een onbetrouwbaar bruggetje het water oversteken om dan de klim naar boven te maken. Ok, dat is vermoeiend, maar het viel wel goed mee. Af en toe kregen we al een sneak preview van wat we helemaal boven konden verwachten.

    Elmer wist ons ook te vertellen dat Batad nooit werd ingenomen door de Japanners. De Japanners zijn maar geraakt tot 'the saddle' (het punt tot waar tot voor kort je werd gedropt voordat je te voet verder moest naar Batad). De Jappen hadden blijkbaar niet door dat er nog een stad met magnifieke rijstvelden lag daar beneden. Ze stonden hier nochtans klaar met speren om de sterker gewapende vijand te lijf te gaan, maar zover is het dus (al een geluk) niet gekomen.

    Boven aangekomen was het zicht fenomenaal en kon je foto's blijven nemen, waardoor je bijna vergat gewoon te genieten. Je zag er ook de andere vallei die ook tot Batad behoorde.

    De weg terug was eigenlijk nog vermoeiender. De zon begon fel te stralen op onze rug en naar beneden is precies moeilijker dan naar boven. Al een geluk dat we beneden wat konden verfrissen in het water aan de loopbrug.

    En dan begon die pijnlijke tocht terug naar boven. Jawadde...
    En als wij aant hijgen waren, sleepte Elmer gewoon nog een stronk mee, want zijn huis had brandhout nodig. Toch straf wat die mensen dagelijks moeten doen voor hun basiscomfort.

    We waren blij en uitgeput als we terug waren bij Rita waar we nog even konden douchen en onze lunch werd bereid. Klaar om de killer hike naar 'the saddle' aan te vangen.    Meer informatie

  • Filipijnen

    Op naar Sagada

    2 mei 2018, Filippijnen ⋅ ☀️ 30 °C

    Met trekrugzak en al moesten we nog een klim maken van een klein halfuurtje om vandaar met een trike terug naar Banaue te rijden. Ff zweten, maar het ging nog relatief vlot. Onze trike stond al meteen klaar toen we onder the saddle uitkwamen. Het was wel wat moeilijk om de juiste te herkennen 😏.

    De rit was nog avontuurlijker dan ervoor, waar ik zelfs op de middenas moest gaan zitten om de balans te bewaren terwijl we door de bochten vlamden.

    We moesten nog een aansluiting hebben met een jeepney naar bontoc, om daar dan een andere jeepney naar Sagada te nemen. Maar uiteraard wachten ze tot ze genoeg volk hebben.

    Bij de eerste jeepney moesten we wachten op Fransen die hun eten hadden besteld. We hebben er wel een uur op moeten wachten, want uiteraard is de Filipijnse keuken niet van de rapsten. Ondertussen wist de chauffeur uit te leggen dat de naam Philippines komt van tijdens de Spaanse kolonisatie. Het was het land geworden van King Filipe van Spanje en het stond er vol pijnbomen (pines). 't was wel een vriendelijke chauffeur. Tijdens de 1,5u durende rit liet hij aan mensen toe om op het dak te zitten. Zo hadden we ook meer ruimte binnen ;).

    Bij de tweede jeepney was het echt volproppen tot we als sardientjes in blik zaten... en niemand mocht op het dak. Hij zei dat dat voor de veiligheid was (en de aanwezige politie), maar het was duidelijk dat hij dat reserveerde om nog meer mensen mee te nemen. Al een geluk was het maar voor 40 minuutjes.    Meer informatie

  • Filipijnen

    Connecting Caves

    3 mei 2018, Filippijnen ⋅ ☀️ 30 °C

    In Sagada zijn er een aantal hikes die je kan doen, en de caves. Dat laatste was een must voor Thomas, alleen had hij enorm last van een stijve nek... hoe gaat hij door die kleine gaten geraken?

    Na een korte massage was zijn nek geen groot probleem meer en beslisten we om bij het tourist center een gids te nemen om de Connecting Caves te doen: een 3-4u durende speleologie in 2 aansluitende grotten, de Sumaging en Lumiang Cave.

    Bij de inkom stond er dat een tour guide een ID moest hebben, of je komt er niet in. Die van ons was de zijne 'vergeten'. Een andere gids verzekerde ons wel dat onze gids echt was. Pas een halfuur nadat we in de grotten waren (na toch wel wat gevaarlijke stukken) zei onze gids doodleuk dat hij helemaal geen gids is... Wut?

    De grotten waren wel prachtig en het avontuur was wel aanwezig. We moesten ons soms door de kleinste gaten duwen, langs diepe afgronden op onze slippers (wat blijkbaar wordt aangeraden boven stapschoenen). Onze 'gids' was niet erg spraakzaam, maar kon ons soms wel een slechte grap toegooien: kijk, een zwangere vrouw en kijk, dat heeft ze zwanger gemaakt (wijzend naar iets was in de verste verte op een piemel lijkt).

    Op een bepaald moment moesten we echt wadend door het koude water, maar het was wel knap als we in grote ruimtes van de cave kwamen. Veel vleermuizen en ook het geluid van de petrollamp maakte het wat minder rustig.

    Uiteindelijk waren we er op 1,5u door. Teruggekomen is Thomas toch nog gaan zeggen aan het tourist center dat het onverantwoord was om ons geen echte gids mee te sturen. Uiteraard hadden ze een schuidafwijkend aantwoord: dat komt door de vele toeristen... Ahja, dus dan los je dat zo op natuurlijk...    Meer informatie

  • Filipijnen

    You need a tour guide

    3 mei 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 32 °C

    Omdat de caves zo snel gedaan waren, zijn we ook naar de Echo Valley geweest. Het staat er bekend voor zijn klif met 'hanging coffins'. Het leek ons wel leuk omdat gewoon met 2 te doen, gezien de 'hike' ernaartoe volgens veel dagtrippers zeer voor de hand liggend is.

    Dat was zonder de Filipino's gerekend. Aan de 'ingang' moesten de al wachten omdat er een ceremonie bezig was. Uiteraard moesten we weer onze naam en nationaliteit opgeven, zodat de Filipino het paperassenwerk kan maken. En dan mochten we niet binnen zonder tour guide. Hoewel we zeiden dat we er geen wilden, werd Wendy ons aangesmeerd voor 200 PHP. Dat was nu eens echt niet nodig. Het wandelpaadje was best wel gemakkelijk en voor haar extra uitleg moesten we het ook niet doen.

    Anyway, bij ons zou je ook inkom moeten betalen, dus dat lieten we onze dag niet verpesten. De coffins' zijn toch wel wat raar om te zien. Best wel de moeite, al mag je niets meer verwachten dan de foto's...
    Achteraf was er dan blijkbaar in de kerk nog een begrafenis bezig, waar gewoon heel de tijd gezongen werd. Kinderen en honden speelden gewoon aan de open kist... Raar...    Meer informatie

  • Filipijnen

    Drunk in Sagada

    3 mei 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 26 °C

    We dachten nog een rustig avondje ervan te maken met een flesje wijn. Zoveel is er ook niet te doen hier. We besloten na het eten in Sagada Brew nog een pintje te gaan drinken bij de Moon Bar.

    We zaten er nog maar net en er kwamen al zatte Filipijnen met ons praten. In eerste instantie dacht ik al 'oei', maar als snel was het wel tof om eens met locals op café te zitten. Werner en Thomas vertelden ons over dat ze steeds 2 namen hebben, een Filipino en een Christelijke. Tegen toeristen gebruiken ze meestal de christelijke, omdat die gemakkelijker bekt. Thomas zijn Filipino naam was Bong 😁.

    Later kwamen er ook nog een Belg, Martin, een zeer luide Canadees en een zeer Amerikaanse Filipino, Christine, bijzitten en zo werd het al snel een drinkerige, maar gezellige bedoening. Het viel me op dat Bong telkens de eerste slok bier wegkieperde: "Spill for the spirits".

    Maar in Sagada is het om 10u curfew en dan moet iedereen binnen zitten, gaat de deur op slot en moet iedereen stil blijven. Dat ging nogal moeizaam met Chris. Om 11u ging de keet dan effectief dicht. We volgden Martin, want hij had nog 2 flessen brandy 🤩. Het proefde eigenlijk naar verwaterde cognac, maar 't was ok voor dan...

    Uiteindelijk gingen we nog naar een basketbalplein en een Rock Café dat echt in een grot was. Daar waren nog andere Filipino's een of ander gokspel aan het spelen, waaronder ook onze gids van de cave 😅. Klein wereldje...

    Nog veel gebrabbel later dan toch maar de nest in te kruipen. Chris ging nog op zijn dood waardoor heel zijn hoofd bebloed was. Hopelijk stelt hij het goed!

    Het belooft morgen alvast een katerige dag te worden...    Meer informatie

  • Filipijnen

    Doing time in Manila

    5 mei 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 28 °C

    Wat een verschrikkelijke busrit met Coda Lines: onvriendelijke mensen, plastiek op de zetels waardoor je continu wegschuift, continu toeterende buschauffeur... en dan worden we nog eens om 4u 's morgens in Manila gedropt.

    Op internet vond ik dat je best de tijd kan verdrijven in Mate. Het blijkt een uitgaansbuurt te zijn waar er een aantal zaken 24/24 open zijn. Laten we maar iets herkenbaars kiezen, dacht ik. Dus we kozen voor McDonald's.

    WTF?!

    Nee, geen hamburgers, enkel soort van muffins met eieren tussen en rijst. Al een geluk was er ook een chicken optie, maar ook daar kwam McRice bij... Om 5u 's ochtends mag je mij zo'n dingen niet aandoen...

    We hebben er tot 10u gezeten, totdat het eerste shopping center openging in Makati. Daar zijn we maar beginnen shoppen om zo de tijd door te doen. In alle enthousiasme heeft Thomas zo nog een etiket van zo'n kledingstuk in zijn oog gekregen, waardoor hij een heel pijnlijke terugvlucht heeft gehad. Maar al een geluk is alles goed gekomen!

    Maar deze laatste dag kan onze vakantie zeker niet verpesten.    Meer informatie

  • Filipijnen

    Het was een ongelooflijke reis.

    6 mei 2018, Filippijnen ⋅ ⛅ 32 °C

    We hebben de natuurlijke rijkdom boven en onder water ervaren. We hebben de gastvrijheid van de Filipino gevoeld, maar ook de opdringerigheid. We hebben veel rustige plekjes bezocht, maar ook de hete drukte in 'the city that never sleeps' kunnen voelen. We hebben het leven zoals het is gezien, maar ook als absurde luxebeestjes geleefd. We hebben toeristen gemeden, maar leuke toeristen leren kennen. We hebben mooie, schattige beestjes gezien, maar ook met pesticiden geslapen uit angst. We hebben pracht gratis en voor niets kunnen aanschouwen, maar ook afgezien om een pareltje te ontdekken.

    En we hebben nog veel niet gezien, zodat we nog kunnen blijven dromen van onze reis in de Filipijnen.

    Salamat po!    Meer informatie

    Het einde van de reis
    6 mei 2018
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • Over ons
  • Groepstracking
  • Pers
  • Voorwaarden
  • Privacy & Cookies
  • Helpcentrum
  • Afdruk