Sardegna ⚓: Golfo Pevero

Er komen weer eens windvlagen van zo'n 30 knopen aan. Dit keer uit het westen. Aangezien we binnenkort vanuit Olbia voor mama's verjaardag naar Nederland gaan besluiten we alvast het hoekje om te gaan naar Golfo Pevero. De wind is eerst nog oost dus dat betekent opkruizen. Tussen Sardinië en de Maddalenas is het smal dus in korte slagen varen we oostwaarts. Naarmate we de laatste kaap voordat we stuurboord uit gaan naderen, neemt de wind steeds meer af en draait ie vreselijk door de kaap en eilandje dat ook nog voor de kust ligt. Op een gegeven moment ben ik er zeker van dat we het gaan halen. Maar daarna moeten we zeker nog 5 keer overstag. We gaan misschien niet zo hard maar het is een heerlijk tochtje.

In de baai ligt het al aardig vol. Maar zoals verwacht vertrekken er in de loop van de avond steeds meer boten dus kunnen we een stukje opschuiven en liggen we perfect voor de aankomende wind. We nemen nog een duik want het water en het witte zand zijn weer bijzonder blauw. Ook mijn tweede speargun missie blijft onsuccesvol. S Nachts gaat het anker alarm af, we steken ons hoofd naar buiten en we liggen nog prima. Hmm gek, dan nog maar een paar meter extra aan toegestane afstand van het anker op de app. Een paar uur later als de zon alweer op is, maar wij het nog te vroeg vinden om op te staan weer hetzelfde liedje.. Later op de dag kom ik erachter dat op de een of andere manier ik de ankerpositie heb teruggezet naar positie 1 ipv van positie 2 na het verplaatsen 😅 Achja, we liggen in ieder geval als een huis dit keer.

De harde wind overdag gebruiken we om de boot weer eens goed schoon te maken en wat onderdelen te bestellen die we uit Nederland gaan meenemen. Om af te koelen springen we natuurlijk weer het water in, want tegenwoordig is het motto een dag niet (minimaal 1x) gezwommen is een dag niet geleefd. De golven door de wind zijn zo sterk dat je je door een soort van wildwaterbaan in het zwembad kunt laten mee drijven. Ik maak er ideaal gebruik van door in het midden van de boot erin te duiken en me vervolgens naar het zwemtrapje aan de achterkant van de boot te laten drijven. Voor Bart is het nog steeds voorzichtig doen met zijn oor, geen koppie onder, maar we denken dat ie bijna dicht is!

Ik doe ook nog een poging om achterwaards te duiken om wie weet later ook een achterwaardse salto te maken. De ene keer is meer succesvol dan de andere keer, tot Bart's groot vermaak. Blij dat ik m daar in ieder geval mee kan verblijden ook al kan ie zelf nog niet springen (alhoewel Bart is zo'n "ik ga via het trappetje het water in" geval).

🇬🇧🇺🇸We’re expecting another round of wind gusts of about 30 knots, this time from the west. Since we’ll be heading to the Netherlands from Olbia soon for my mom’s birthday, we decide to round the corner early and make our way to Golfo Pevero. The wind starts out from the east, so that means tacking. The passage between Sardinia and the Maddalena islands is narrow, so we make short tacks eastward. As we approach the final cape before turning starboard, the wind drops and starts swirling unpredictably around the cape and a small island off the coast. At one point I’m certain we’ll make it in one go, but we still have to tack at least five more times. We’re not going fast, but it’s a delightful sail.

The bay is already fairly full. But as expected, more and more boats leave as the evening progresses, so we’re able to shift closer to shore and find the perfect spot for the incoming wind. We take another swim—because once again the water and the white sand are an unbelievable shade of blue. My second speargun mission is also unsuccessful.

That night, the anchor alarm goes off. We poke our heads outside—everything looks fine. Odd. I increase the allowable swing radius in the app just in case. A few hours later, after sunrise (but still too early to get up), the same thing happens again. Later I realize I had accidentally reset the anchor position back to “position 1” instead of “position 2” after we moved 😅. Oh well—at least we’re holding solid this time.

We use the strong daytime wind to do a good deep-clean of the boat and order some parts to pick up in the Netherlands. To cool off, we jump in the water again—because these days our motto is: “A day without at least one swim is a day not truly lived.” The waves from the wind are strong enough to act like a lazy river at a water park. I take full advantage—jumping in midship and letting myself drift toward the swim ladder at the stern. Bart is still being careful with his ear—no diving—but we think it’s almost fully healed!

I even try diving backwards in hopes of eventually doing a backflip someday. Some attempts are more graceful than others—to Bart’s great amusement. At least I’m able to entertain him, even if he still can’t dive himself (although, to be fair, Bart is more of a “gently descend via the ladder” type anyway).Leer más