Lipari: Canneto ⚓🐟

Bij een gijp bij ons vertrek uit de eerste ankerbaai op Vulcano is één van de karretjes van het grootzeil kapot gegaan. Bart zei nog zullen we een storm rondje doen in plaats van gijpen en ik zei ah het kan wel toch staat niet zo veel wind. Pang, er ging iets kapot en toen we omhoog keken zagen we dat het zeil ergens halverwege was ingezakt. Dat betekent dat we de komende tijd niet kunnen zeilen. Dat komt goed uit, want er is toch geen wind hier 😅

Met Perky aan het werk varen we naar ons tweede Eolische Eiland: Lipari. We gaan voor de baai Canneto. Daarmee varen we voorbij de grotere stad Lipari, dezelfde naam als het eiland inderdaad. Maar we zijn van plan om een scooter te huren (thans to Lenter en Annet voor het verlate verjaardagscadeautje) en daarmee het hele eiland rond te gaan. Dus Lipari komen we nog wel, aangezien het ankeren daar volgens de reviews niet top is.

Als we aankomen duiken we met onze snorkels meteen het water in. Het stikt hier van de vissen! Dat belooft veel goeds voor onze speervis ontwikkelingen. Eerst gaan we aan de slag met het kapotte mastkarretje. Het is nog een hele oude Harken maar de Nederlandse importeur kan ons precies vertellen welke onderdelen we nodig hebben om hem weer te maken. Als het goed is wordt het over een paar dagen al bezorgd, net op tijd want als we een dag later hadden besteld hadden we tot na 26 augustus moeten wachten want de Italiaanse Harken viert 3 weken vakantie.

Ook doen we onderzoek naar een nieuwe watermaker. Op de een of andere manier is weer een van de, nieuwe, pompen en is het water te zout wat eruit komt. Waarschijnlijk hebben we nieuwe membranen nodig (zijn we €1000+ kwijt) maar weten we nog niet zeker of dat echt het probleem is. Misschien toch maar een nieuwe dan? We gaan het op een rijtje zetten. Eerst gaan we lekker bbq'en met onze nieuwe Engelse vrienden Vanessa en Jet (Alize). We doen nog een speervis poging maar geen succes. Dus hebben we alleen nog wat burgers en groenten in de aanbieding. Alize vult heel lief aan met heerlijke kip, mais en couscous salade. We hebben een hele gezellige avond samen.

De volgende dag is het tijd voor onze scootertrip. Voor 9 uur zitten we al op de scooter. We hebben niet een strak behalve zo veel mogelijk van het eiland zien. Uiteindelijk gaan we het hele eiland zelfs twee keer rond. Een paar keer slaan we een prachtige weg in en moeten we vervolgens weer omdraaien omdat de weg of dood loopt of overgaat in een zandpad. Ook komen we langs de oude puimsteen mijnen, die sinds 2000 niet meer in gebruik zijn sinds de eilanden UNESCO Wereld Erfgoed zijn geworden. Op een gegeven komen we bij een oud gebouw waar een oud mannetje met een krakkemikkige auto ons vraagt of we een rondleiding willen en wat wijn uit zijn auto willen proeven. We bedanken vriendelijk.

We komen langs prachtige wegen met nog mooier uitzicht. Vanaf het water kunnen we hier ook komen maar om zo vanaf boven alles te zien en zo ver te kunnen kijken. In Lipari halen we bij een bakker een paar verse broodjes en mortadella. Daarna stappen we weer op de scooter en kijken even onze Nimrod en dinghy nog goed liggen. Zo hebben we om een uur of 13u, het hele eiland(je) al gerond. We gaan voor nog een rondje. In het noorden gaan we lekker naar het strand, koelen af in het water en genieten van een koud drankje zowaar in de schaduw. Dan proberen we nog een wijngaard, lokale Malvasía wijn, te vinden. Als we volgens Google maps op de goede plek staan is er niets te vinden. Wel komen we zo bij weer een mooi uitkijkpunt terecht met een windroos die alle winden uit het gebied weergeeft.

Als we vervolgens al slingerend toch nog bij de wijnboer aankomen, is het dicht. Dan gaan we nog maar een keertje naar Lipari. Het is ondertussen wat afgekoeld dus het is een goe de moment om door een stad te struinen. Het is erg klein, maar er zijn weer hele schattige smalle Italiaanse straatjes met balkonnetjes waar de was aan te drogen hangt. We klimmen de hoge trap naar het archeologische museum op en worden verrast door oude opgravingen die dateren uit de Griekse en Romeinse tijd. Na een ijsje en heerlijke pistache cannolo dit keer, keren we terug naar Nimrod.

Voor we thuis aankomen worden door Alize uitgenodigd voor een drankje. Zij hebben bevriende Canadezen, Gidget, genoemd naar hun keffertje Mr Gidget aan boord. Gidget gaat op een gegeven moment uit eten en wij worden door Vanessa getrakteerd op een heerlijke, voor Bart iets te pittige, gewokte groenten en brood. Ik voel dan helaas weer een PDS aanval opkomen, maar als Bart mij heeft thuisgebracht gaat hij nog even terug en komt de Limoncello op een gegeven moment zelfs op tafel.

Onze laatste dag in de baai hier gaan we op zoek naar watermaker alternatieven. Jeetje wat zijn die duur. Vooral de kant en klare watermakers kosten tussen de €4500 en €6000. Dan zijn er ook zelfbouw watermakers, maar die slurpen meer stroom. Toch daagt bij ons het idee dat met een combinatie van een zelfbouw watermaker, lithium accu's en een extra zonnepaneel we waarschijnlijk niet alleen goedkoper uit zien, maar we dan ook "aan de lithium" kunnen. Oftewel, af van onze loodaccu's die we veel minder ver kunnen ontladen dan lithium accu's. Plus, misschien kunnen we dan zelfs elektrisch gaan koken. Dat scheelt ook een heleboel gedoe met gastankjes! Na onze eerste dag onderzoek doen komen we tot de conclusie dat het zeker interessant is om deze optie te overwegen en in ieder geval goed uit te gaan zoeken.

In de middag springen we het water in met onze snorkels, flippers en speargun. Er liggen hier heel veel blokken steen in het water en daaromheen stikt het van de vissen, voornamelijk lipvissen. Daar moeten we er toch wat van kunnen vangen! Na een halfuurtje schiet ik raak! De eerste is binnen. Bart ontdekt een tactiek waarbij hij via de rotsen naar beneden glijdt, de vissen nadert en vervolgens tot vier keer raakt lijkt te schieten! Toch is zijn buit uiteindelijk, maar, 2 vissen, twee anderen weten op de een of andere manier te ontsnappen! Zo hebben we een totaalscore van 3 vissen. We nodigen de Alize uit voor gebarbecuede vis en spaghetti vongole, de vongole hadden we nog en moest op. Maar ze gaan met Gidget naar Lipari. Nouja, des te meer heerlijkheid voor ons! De vissen zijn nog niet heel groot, maar er zat ontzettend lekker stevig wit vlees aan. Dit smaakt zeker naar meer!🤤Read more