Italia: Scilla ⚓🐟

We hadden verwacht dat we vandaag opnieuw lekker zouden kunnen zeilen omdat er weer een goed windje is voorspelt. Nou dat goede windje veranderde in een gale warning😅 Vanuit de straat van Messina kwamen er tot 29 knopen wind over ons heen. Gelukkig hadden we aan de golven al gezien dat er harde wind aan zat te komen dus met twee rifjes in het grootzeil en de fok waren we goed voorbereid. Met zes, zeven en soms zelfs acht knopen scheuren we langs de straat naar Scilla toe. We zijn blij dat we dit stuk niet gisteravond in het donker hebben gedaan maar bewaard hebben voor vandaag. Om onze autopilot Pascal niet te veel belasten met harde wind en waarschijnlijk een flinke stroming uit de straat stuur ik Nimrod op de hand naar Scilla toe.

Als we bij Scilla aankomen zijn we aan het twijfelen of we misschien aan een mooring willen liggen. Dat doen we normaal nooit, maar aan deze kant van Italië en Sicilië kun je met de voorspelde noordenwind nergens lekker liggen. Daardoor dralen we een beetje door de ankerplek. Als er een marinero naar ons toekomt vertelt hij ons dat er vanmiddag een Sirocco over komt, harde zuidwesten wind, en dat ze daardoor eigenlijk geen boten meer willen accepteren aan hun moorings. Ten eerste, is die Sirocco er al, want die hebben we net op zee getrotseerd. Ten tweede, wat zegt de uitspraak dat ze geen boten meer accepteren over de kwaliteit van de moorings... We besluiten toch gewoon te ankeren. Er zijn aleen weer veel Donia en rotsen en met de noordenwind komen we dan wel heel dicht op de kant.

We besluiten om iets verder van het dorpje voor anker te gaan. Hier liggen we weer goed in het zand en met zat ruimte om ons heen. We gooien de dinghy overboord, zetten het motortje erop en verder naar Scilla. Scilla is een oud vissersdorpje, zwaardvis dorpje om precies te zijn, wat er vooral vanaf de buitenkant ontzettend mooi uitziet. Helaas is het ontzettend toeristisch. Wel gaaf om een zwaardvis vissersboot te zien.

"De boot heeft een kraaiennest in de top van de mast, waarin een spotter plaatsneemt om met een arendsoog te speuren naar zwaardvissen. Als de spotter schreeuwt, is het tijd voor de jager om in actie te komen. Op de meters voor de boeg van de feluca uitstekende loopplank staat de jager klaar, een harpoen in de hand. Vissen naar zwaardvis is in de Straat van Messina meer dan een baan of een tijdverdrijf, het is deel van wat de mensen hier zijn. Wie een zwaardvis heeft gevangen, bekrast met zijn nagels de wang van het dier. Ook dit ritueel, de cardata, is honderden jaren oud. De nagelkrassen op de wang markeren de zwaarbevochten overwinning van de visser op de zwaardvis." (Volkskrant)

Ook al is het zo toeristisch, het zijn weer hele schattige straatjes om doorheen te lopen. Maar doordat we weten dat de wind zo gaat draaien en we nu ook nog steeds de Sirocco hard zien blazen, zijn we toch niet helemaal ontspannen aan land. Als we een rondje hebben gelopen gaan we toch maar weer terug naar de Nimrod in plaats van ergens neer te strijken op een terrasje voor een typisch broodje zwaardvis.

Weer aan boord komt de noordenwind op een gegeven moment, maar deze valt gelukkig mee. We schommelen wel wat maar we hebben er weinig last van. Waar we ons opnieuw voorbereid hadden op een slechte nacht, slapen we weer heerlijk😴Read more