Nimrod & de Straat van Messina α

Bezing mij, o Muze, het degelijke schip, dat zeer veel rondzwierf, nadat het de heilige straat van Messina overtroffen had.

Mijn naam is Nimrod. Ik ben vernoemd naar Nimrod, zoon van Kus en achterkleinzoon van Noach. De eerste machthebber op aarde en een geweldig jarig, door niemand overtroffen. Al decennia zwerf ik over de zeven zeeën. Stuw ik krakend door het water bij harde wind, geruisloos bij zachte wind. Bij wind van voren, van opzij en van achteren. Alles kan ik aan. Al vele mensen heb ik verblijd met mijn kunnen. Al vele mensen heb ik de wereld laten zien.

De afgelopen tijd heb ik mij stil moeten houden. Er was geen wind om mij in beweging te krijgen. En dus lag ik dagen achteraan te dobberen, te wachten totdat ik weer mocht gaan, mocht vliegen, mocht varen. De laatste twee dagen heb ik mijn stramme huls en romp weer soepel gekregen door van de Eolische Eilanden naar Sicilië en het vaste land van Italië te varen. Dus ben ik klaar voor de grote jacht die mij vandaag te wachten staat.

Vandaag, neem ik, Nimrod, het op tegen twee andere befaamde grootheden: Scylla en Charybdis. Beiden houden zich schuil aan één kant van de straat van Messina. Scylla was ooit een knappe nimf, maar toen Glaucus haar de liefde verklaarde, veranderde Circe haar uit jaloezie in een monster met de romp en het hoofd van een vrouw, maar uit haar zij groeien zes hondenkoppen met daarin drie rijen tanden, ze heeft twaalf poten en haar lichaam eindigt in een vissenstaart. Charybdis, was ook ooit een nimf totdat Zeus haar veranderde in een zeemonster. Driemaal per dag zuigt ze een enorme hoeveelheid water op en spuwt deze vervolgens weer uit waardoor er een draaikolk ontstaat. Aan mij om vandaag zowel Scylla als Charybdis te ontwijken.

s Ochtends vroeg word ik gewekt en om zeven uur zet ik mezelf in beweging. Er staat vanochtend nog weinig wind dus ik heb hulp nodig van mijne trouwe metgezel Perky. Samen varen we in rustig tempo, golvend door de golven richting Messina. Er is voor mij besloten dat ik langs de Italiaanse kust door de straat van Messina zal varen. Dat betekent dat ik vooral moet zorgen dat ik Scylla ontwijk. Maar als ik te ver uitwijk zal ik, de groter jager, opgeslokt worden door Charybdis.

In een rustig maar gestaag tempo beweeg ik mij zuidwaarts richting Pezzo. Tussen Pezzo en Ganziri zal ik me in het smalste stuk van de Straat bevinden. Mijn bemanning is alert en zorgt ervoor dat we niet te dicht langs de kust en dus Scylla varen. Zo besparen wij ons het lot waarbij Scylla met haar hondenkoppen de bemanning van mijn dek rooft. Ook ik zie geen gevaar en ontspannen dein ik verder zuid. Dan besluit de bemanning om Italië en Scylla achter ons te laten en over te steken naar Sicilië. Om mij heen word ik omringd door kleine motorbootjes. Ik was voorbereid op zwaardvisvissers, maar niet op lokale bootjes die kriskras om mij heen krioelen met lijnen achter zich aan. Ik laat me niet afleiden en houd koers richting de rotonde.

Als ik de rotonde voorbij ben moet ik vervolgens rekening houden met veerponten die met hoge snelheid aan mij voorbij gaan. Dansend op hun golven ga ik gestaag voort. Nog steeds vertrouwend op mijn vriend Perky en mijn bemanning dat zij ervoor zorgen dat we niet in de draaikolk van Charybdis terecht komen. Dat zou een beschamend einde zijn voor een jager zoals ik. Ik vaar rustig verder, blij dat ik de nimfen, zeemonsters, achter me heb gelaten. Ik heb het best zwaar, ik kan nog geen snelheid maken. Mijn vertrek is zo gepland dat ik gebruik makend van de stroming makkelijker snelheid kan maken. Maar zonder wind en met een stroming uit een onverwachte hoek maakt de straat het me lastig.

Na zo'n twee, drie uur zwoegen voel ik aan het water en de lucht dat er wind zit aan te komen. Hunkerend om daadwerkelijk te gaan zeilen begin ik meer en meer te dansen op de toenemende golven. Dan word tot mijn grote genot eindelijk de fok uitgerold en bedank ik Perky voor zijn verdiensten. Ik dein, ik surf, ik zeil, ik dans en ik geniet. De wind neemt verder toe en mijn fok word kleiner gemaakt, maar vult zich daarna enthousiast met wind en wind en nog meer wind. De wind blaast tot 29 knopen in mijn zeil en ik merk dat mijn oude maar stevige romp met haar gekraak laten horen hoe ze zich over de golven voortbeweegt. Mijn verstaging trilt, de golven razen onder me door, maar ik ben in mijn element.

Het is hard werken want de stroming lijkt zich nog steeds tegen me te keren, maar ik laat me niet stoppen en schiet tot 6 knopen vooruit. Dan neemt langzaam de stroming af en kan ik ook met minder wind nog steeds laten zien hoe snel ik ben en hoe graag ik dit doe. Rond 15u zie ik de stad Taormina op de bergen dichterbij komen en slaak ik een zucht. Mijn werk zit erop voor vandaag en het is tijd om weer tot rust te komen. Totdat ik weer kan, totdat ik weer mag, jagen op nieuwe plekken, nieuwe zeeën en nieuwe zeemonsters. Want ik ben de sterkste, door niemand overtroffen.Read more