Meganisi: Katomeri 🇬🇷⚓

Nadat we Rixt hebben uitgezwaaid en onze voorraden weer hebben aangevuld, is het alweer tijd om weer andere vrienden op te zoeken. In Golfo Aranci in Sardinië hebben we in juli de Zweedse Solving, Eric en Bianca, van onze leeftijd, ontmoet. Zij hebben een lekker plekje op Meganisi en we proberen al een tijdje om elkaar weer te zien. Hun klussen zijn gedaan en ons bezoek is weer naar huis dus het is zo ver.

Het is weer een heerlijk klein stukje zeilen. Dat is ideaal van deze eilanden. Binnen een paar mijl ga je van de ene naar de andere ankerplek en onderweg kom je ook nog allerlei plekjes tegen. We worden meteen verwelkomd door Eric in de dinghy en hij helpt mij ook weer met onze lijnen. Dit keer gaat het op zijn Grieks aanleggen best soepel. We worden er ondertussen wat beter in.

Later in de middag gaan Eric, Bart en ik speervissen. Bart heeft al heel snel raak, maar het blijkt een vis te zijn waar je heftig van gaat hallucineren, dus dat is balen. Op een gegeven moment zie ik verscholen tussen de rotsen een vis met een soort stekelige manen tooi. Als ik Bart erbij haal, ik zie het niet zo zitten om al te dichtbij te komen, laat hij weten dat het inderdaad een Lion Fish is. En die moet je eigenlijk schieten omdat ze zo veel eten dat ze het ecosysteem waar in ze leven verpesten. Het nadeel is dat die mooie stekelige manen tooi van ze, giftig zijn. Maar het lukt Bart om de vis in één keer te schieten en m veilig aan boord te brengen (later gooien we m toch maar gewoon overboord).

We gaan door met ons speervis avontuur en Bart en ik proberen samen vissen te vangen. Ik of Bart probeert ze uit hun schuilplaatsen te lokken zodat de ander ze kan proberen te schieten, maar ze zijn te schuw, te slim of te snel voor ons. Omdat we al lang in het water liggen en we het koud beginnen te krijgen vinden Bart en ik het welletjes geweest. Eric gaat nog even door. Nadat we lekker gedoucht hebben nodigen we Bianca alvast uit voor een biertje. Eric komt pas veel later terug, maar wel met een vis. Het lijkt een harder te zijn (die ook in de havens zwemmen). Met zijn vieren doen we nog een drankje voor we alle twee aan boord van ons eigen schip eten en lekker gaan slapen.

De volgende ochtend ga ik het speervissen nog een keer proberen. Volledig in wetsuit, met mes, een netje voor de vissen en lood. Maar het mocht niet baten. Er zwemt bijna niets en wat er zwemt is te klein om te schieten. Ook Eric is niet enthousiast over wat er vanochtend zwemt. Ik ben nog het drukst met het mes weer terug vinden aangezien die twee keer wegglipt uit zijn houdertje 😅

Iets na Bianca en Eric gaan we daarna het schattige dorpje in, Katomeri. We ontmoeten elkaar bij het koffietentje en ik drink zowaar een ijskoffie en Bart een ouderwets kopje thee. Daarna gaan we nog even naar de bakker. We hebben niet genoeg cash bij ons en de pinautomaat doet het niet. De bakker zegt dat het allemaal goed is en we ons geen zorgen hoeven te maken. We zeggen dat we morgen terug komen om te betalen, maar nee het is goed zo. Aangezien we al een tijdje niet gewandeld hebben lopen we nog even door naar het grotere plaatsje, Vathy. Nee, een andere Vathy dan met Rixt. We hebben al ontdekt dat plaatsnamen hier meerdere malen voorkomen, net zoals de namen van baaien die allemaal op elkaar lijken. Je moet dus eigenlijk altijd ook het eiland vermelden als je hier een plek aan anderen wil aanraden.

Met vers gepind geld op zak lopen we weer terug en proberen we of we de bakker kunnen betalen. Maar die is er niet. Nouja, dan morgen maar. s Middags gaan we samen met Eric en Bianca nog een keertje speervissen. Dit keer aan de andere kant van de baai. Maar het waait best flink en we zitten lagerwal hier. Dat maakt het snorkelen niet heel prettig met water dat steeds in je snorkel naar binnen komt. De grote vissen zijn ook weer niet van de partij dus we gaan het toch weer aan "onze kant" van de baai proberen. Bart en ik gaan de ene kant op, daar heeft Bart gisteren best grote vissen gezien, en Eric de andere kant op.

Bart schiet al snel raak, later aan boord blijkt helaas dat dit ook weer geen eetbare vis is dus gooien we m in de fuik. Als we allebei bijna te moe zijn om nog te blijven vissen ziet Bart's iets glinsteren in het water. Als hij en de glinstering dichterbij komt blijkt het een school tonijnen te zijn! Maar de gun is niet geladen en doordat we al zo lang in het water liggen duurt het door een gebrek aan kracht net te lang voordat Bart's speargun weer geladen is, shit. Maar dan keren ze opeens om en komen ze vlak voor Bart weer langs. Het is een hele school dus Bart besluit ik moet op eentje mikken en daar voor gaan en.... raak! Bizar, een tonijn met speervissen. Het is niet zo'n joekel als tijdens onze oversteek maar hij smaakt straks echt niet minder.

Terug aan boord is Eric nog aan het vissen. Na een poos komt hij terug met een dorade! Aan boord van Solvind genieten we van een heerlijke bbq met tonijn, dorade, pasta, salade, tzatziki. En uiteindelijk ook de harder, maar die doet ons toch iets te veel denken aan de vissen die in de havens alles wat los en vast zit opvreten. De volgende dag gaat de Solvind helaas alweer op pad, maar wij hebben nog een aantal heerlijke dagen in deze baai. We werken, zwemmen en doen nog wat speervis pogingen. We trakteren onszelf op een heerlijke lunch bij de Taverna in het dorpje (courgette balletjes, gevulde paprika's en feta in filodeeg met sesamzaadjes en honing 🤤). Het dorpje is ook zo schattig. Overal lopen oude vrouwtjes in het zwart, iedereen zwaait en zegt heel vriendelijk gedag en er zitten ook dametjes achter ouderwetse weefgetouwen.

Na 3 pogingen lukt het ook eindelijk om de bakker te betalen. Voor zijn deur staat een pick up truck vol geladen met kosten groenten en fruit. Als ik even sta te kijken vraagt de vriendelijke bakker wat ik wil hebben. Hij zoekt nectarines, limoenen en tomaten voor me uit. Ook wil ik de lokale wild groeiende spinazie achtige groente wel eens proberen. Ik leg uit dat ik genoeg wil voor twee personen. Maar dat kan niet, het gaat alleen per kilo. Als ik een klein stukje onderweg terug naar de boot ben word ik teruggeroepen. Waar ligt je boot? Met mijn telefoon erbij leg ik waar we liggen. Zowel de bakker als de groente- en fruitman wil me een lift geven. Het is helemaal niet ver dus ik bedank vriendelijk en ga lekker lopen. Als ik bijna terug ben staat de groente- en fruitman daar alweer geparkeerd en een oud dametje te helpen. Ik spreek geen Grieks, maar volgens mij kreeg hij een standje dat hij me niet had meegenomen. Oeps 🫣. Dit vond ik een heerlijke ochtend. Deze vriendelijke mensen, verse producten bij een lokaal mannetje gescoord en dan ook nog eens op zo'n prachtige plek en prachtig weer. Wat een leven.

Niet lang daarna gaan we anker op. Ons eerste pakketje is gearriveerd, dus tijd om aan ons grote project te beginnen....Read more