Torrent de Cinca / Torrente de Cinca

Vanochtend fietste ik weg uit Mequinenza en het meest wonderbaarlijke gebeurde: ik had een keer WIND MEE, halleluja.

Oorspronkelijk zou ik vandaag weer een tocht van zo'n 70 kilometer richting het noorden ondernemen, maar dat plan was sinds een paar uur gewijzigd. En dat ik nu, weliswaar met beduidend meer kleding aan op de fiets zat, onder een bewolkte hemel (waar zelfs nog wat spatjes uit vielen) en een duwtje van de wind in mijn rug kreeg, maakte dat ik een enorme drive voelde om snel op bestemming te raken.

Het weer zou gaan omslaan en dat hield me al een tijdje bezig. Het zou niet alleen hard gaan regenen maar ook gaan onweren, en ik had eigenlijk weinig zin om bliksemafleider te spelen in een Spaanse woestijn. Dus terwijl ik vannacht wakker lag van een snurkende gast in dat gehorige hotel, heb in mijn plannen voor de komende twee dagen helemaal omgegooid.

Het dichtstbijzijnde treinstation zat op 50 kilometer afstand, die optie om vals te spelen verviel dus. Maar ik kon natuurlijk wel weer opnieuw de route herplannen, en zoveel mogelijk asfalt kiezen. Verder vormde het hotel waar ik had geboekt een probleem. Dat lag namelijk 70 kilometer verderop, en of ik nou zou lunchen onderweg of niet, dáár hing een donderwolk en daar zou ik zonder twijfel onder terecht gaan komen. Ik checkte Booking op beschikbare hotels dichterbij, en verdomd! Eentje die ik eerder had willen boeken, maar toen nog vol zat op deze datum, was ineens beschikbaar nu! Dit hotel zat op 50 kilometer afstand, en het leek erop als ik dit voor de wolk uit zou kunnen halen mits ik vroeg zou vertrekken. Bovendien was deze ook nog vlakbij het beoogde bijeneternestelgebied! Ik boekte 'm meteen en annuleerde de ander.

Ik nam wel een gok. Als ik vroeg zou vertrekken, zo min mogelijk pauzes zou nemen en als de wind voordelig zou meewaaien zodat ik voor de wolk uit zou blijven fietsen, dan zou ik inderdaad wellicht voor die monsterstorm bij het volgende hotel arriveren. Ik besloot niet te zullen ontbijten bij het hotel (was toch niet inbegrepen) dus zonder koffie op pad te gaan (extra zielig voor mij na zo'n slechte nacht) en ik moest hopen dat er een supermarktje zou zijn voor calorierijk snelvoer om al fietsend naar binnen te werken. En dan gaaaaan!! En oja, ook moest ik het unieke natuurgebied Aiguabarreig overslaan. Dit lag op mijn route, slechts 2 kilometer van Mequinenza. Volgens het internet stikt het in dit beschermd gebied voor vogels van de leuke vogies (dus) waaronder bijeneters. Maar ik had mijn zinnen gezet op een droge overtocht dus jammer maar helaas. Ik fietste door.

Ik heb trouwens wel heel wat gehoord en zien vliegen, maar ben inderdaad niet gestopt. Of nou ja, één keertje toch wel, om gauw met mijn telefoon bewijs vast te leggen dat bijeneters hier dus inderdaad heel veel voorkomen. Ik zag er twee op een elektriciteitsdraad zitten, stopte, klikte en reed weer door.

Ik heb het bijjjjjna droog gehaald! Op ongeveer een kwartiertje voor mijn eindbestemming begon het opnieuw te spetteren. En toen ik vervolgens mijn regenjas pakte heb ik ook maar even toegegeven aan de regen. Ik stond namelijk net op een hele bijzondere plek (daarover later meer). Gelukkig bleef het onweer uit en stelde het buitje eigenlijk ook heel weinig voor. Dus kon ik daar rustig nog wat fotootjes schieten zonder echt zeiknat te worden (of te worden geëlektrocuteerd).Read more