Övre Jovattnet

Vrienden van Gulo Gulo - dag 5. Vandaag was een emotionele dag. Althans in materiële zin. Er raakte namelijk voortdurend veel beschadigd. Heel veel momenten ook met spullen, dingen of apparaten die het niet doen, niet goed doen, iets anders doen of juist te veel doen. Wonderlijk genoeg heeft de voorzienigheid dan ook nog bedacht dat allemaal te moeten bundelen in één etmaal. Dit etmaal om precies te zijn. Bijkomend neveneffect: Van Woudenberg (onze mecanicien) heeft een erg drukke dag achter de rug…
Vanochtend vroeg letterlijk geen vuiltje aan de lucht: staalblauwe hemel, opkomende zon , de Volvo had de hele nacht heerlijk warm aan de standkachel stekker gelegen (-15C) en we toerden heerlijk naar het meer alwaar het ijsracen zou plaatsvinden. Ook daar leek er aanvankelijk weinig aan de hand: van Woudenberg en Arends waren lekker aan het driften, ik stond ondertussen te filmen en wist mij ondertussen - Hensens enige nuttige bijdrage van vandaag - anzufreunden met een keurige Brit lookalike de sigaren rokende broer van Rowan Atkinson. Leuke bijkomstigheid: hij leverde (desgevraagd) fantastisch Jeremy Clarkson commentaar bij mijn opnamen (zie en hoor bijgaande filmpjes). Daarna begon de ellende. Hensen en Arends hadden net ontdekt hoe je een achtje moest draaien of er knalde een Landcruiser keihard in de rechterflank van de Volvo. Slecht nieuws: dikke deuk; goed nieuws: de Landcruiser werd bestuurd door de nog altijd sigarenrokende en uiterst vriendelijke Jeremy Clarkson. Oftewel: hij de sigaar; ik wat minder de sigaar. Enfin, Volvo terug naar de pits, alles en iedereen in de weer (krik, grote krik, hamer, andere hamer, breekijzers etc) om met de nog altijd rokende Clarkson/Atkinson en under management van onze mecanicien de zaak uit te deuken, terug te buigen en wat al niet meer zij. Resultaat: de Volvo kon door, wij dus ook en Clarkson/Atkinson gaat regelen dat de schade in Letland wordt gerepareerd. Wij vinden dat heel gewoon en hebben daar vertrouwen in. Door dus. Na een werkelijk adembenemende tocht door, over en langs een onvoorstelbaar prachtig landschap (waarbij bijvoorbeeld op een door God en iedereen verlaten punt plots een juffrouw op een brug stond met de restanten van haar dakkoffer in haar handen..) eenmaal aangekomen op ons overnachtingsadres ging het direct weer mis. Arends tilde bij binnenkomst (van ons 20 m2 grote éénkamer chaletje) een stoel op en die viel direct pardoes luid kletterend in al zijn 13 onderdelen uit elkaar. Alle andere stoelen in de ruimte aanwezig na eerste aanraking: idem. Terwijl Van Woudenberg bezig was met het herstel van de stoelen ging Arends koken, hup direct kortsluiting: hele zaakje in het duister. Van Woudenberg de stoppenkast in: weer licht in duisternis. Bovenkant stapelbed getest door van Woudenberg: volslagen instabiel. En toen Hensen na de warme hap ff wilde betijen op het onderste stapelbed ging hij met daverend geraas dwars door de lattenbodem heen. Van Woudenberg haalde dus direct een span bandje en hup de zaak zat weer bij elkaar. Om erger en meer brokken te voorkomen zijn we maar angstvallig en volstrekt roerloos in bed gaan liggen. Morgen de Lofoten (als het Chaletje tenminste tot morgenochtend wil blijven staan..)Read more