Been there, Don Det

Uugh!! Wat kan een grensovergang vervelend zijn, prijzig zijn en lang duren. Lang leve de Europese open grenzen!

Deze ochtend was de bus een uur later dan gezegd. Verder was het eerste deel van de rit naar Stun Treng oké. Overstappen naar een volgende minivan richting de grens met Laos. Hier stopten we net voor de grens. Het was tijd om alles in te vullen van papierwerk en om te betalen. Het was duurder dan verwacht, omdat er verschillende "vergoedingen" bijkwamen, zo ook voor de buschauffeur die de aanvraag voor ons regelde. Enkele dappere personen durfden het aan om het visa aanvraag proces zelfstandig te doen. Wij, bange kippen niet. Uiteindelijk duurde het bij ons langer dan bij deze dappere mensen. Al bij al werd alles voor ons geregeld en kwam het 6 dollar per persoon duurder uit. Langs de Laos kant mochten terug in een minivan, bagage deze keer op het dak. Dan nog overstappen op een ferrybootje. We zijn bijna op onze bestemming Don Det, maar begrijpen nu al dat dit een prachtige en relaxte omgeving is. Geen geasfalteerde wegen, enkel kleine zandweggeltjes. Echt wel relaxed en chill! 😊

Ingecheckt in het hotel besloten we rond het eiland te wandelen. Eerst geld afhalen, maar wat blijkt... Er zijn geen geldautomaten op dit eilandje. Dus moesten we geld via een geldwisselkantoor ‘afhalen’. Dit heeft ons ook wat gekost. Erna dachten we: “Doeme! We hadden de boot moeten nemen naar het vasteland. Dat was goedkoper.”
Na de helft van onze wandeling werd het donker en kregen we gezelschap van een jong meisje. Misschien was ze bang in het donker want ze hield Tats hand vast. Morgen trekken we door naar een eiland verder, namelijk naar Don Khon. Dit is een groter eiland en heeft wat meer dingen te doen, zoals een mooie waterval en de kans om dolfijnen te spotten!Les mer