Tenby

Prognoza zapowiadała załamanie pogody już w zasadzie od wczoraj. I rzeczywiście, obudził nas rzęsisty deszcz, w dodatku zacinający prawie poziomo. Ale jak to zwykle na wyspach, deszczowi towarzyszył porywisty wiatr, który przegonił chmury, odsłonił słoneczko i zachęcił nas do kontynuacji zwiedzania południa Pembroke, na czym już prawie położyliśmy kreskę.

Przystanek pierwszy: plaża Manorbier, do której ścieżka prowadzi wśród nadmorskich wydm i traw, a wichura chce nas za wszelka cenę zdmuchnąć z niej wprost na skaliste brzegi. Plaża z pięknym złotym piaskiem, po niej szaleją niepomne wichury psy, a w wodzie stado surferów. Co prawda głównie surferów podwodnych, bo tylko jeden, zapewne instruktor, potrafi na fale się wspiąć i posurfować, ale i tak olbrzymie brawa za determinację.

Nad plażą wznosi się normański Zamek Manorbier, z XÎ w. Położony przepięknie, zgodnie ze słowami Geralda z Walii, urodzonego tamże w wieku chyba XII, "In all the broad lands of Wales, Manorbier is the most pleasant place by far." Nie będziemy się z wieszczem lokalnym kłócić, ocenę pozostawimy oglądającym.

Słońce nadal przygrzewa, dodajemy więc kolejny przystanek: Tenby. I jest to najlepsza decyzja wyjazdu, bo niespodziewanie odkrywamy prawdziwą perełkę Pembrokeshire. Tenby jest, a jakże, otoczone warownym murem (gęstość budowli obronnych sugeruje burzliwą przeszłość terenu - ciekawe kto przed kim się bronił tak zawzięcie). Przez pięciołukową bramę wchodzi się w labirynt niesamowicie kolorowych uliczek, które prowadzą na taras górujący nad zatoką. Widać z niego wszystko - złotą plażę, skały, wyspy osłaniające wejście do zatoki, i malownicze rezydencje z których schody prowadzą wprost na rzeczoną plażę. A wszystko to wkomponowane w klify, i zalane słońcem i rozbłyskami z rozbijających się fal. Nie mam pojęcia, czemu nie trąbią o Tenby wszystkie przewodniki i poradniki wycieczkowe, bo prawdę powiedział poeta - zobaczyć Tenby i umrzeć :-).

A dla dopełnienia obrazu, w pobliżu brzegu baraszkują delfiny, całkiem na wolności i przez nikogo nie niepokojone. Pełen zachwyt.Les mer