Khâm Đức

Ook op de vierde dag moesten we een hele afstand afleggen. We begonnen de dag met een stop bij een tapiocameelfabriekje, of zoals ze hier ook zeggen "de heroïne dealers". Tapiocameel ziet sneeuwwit vandaar. Daarna reden we door tot een klein huisje waar een "rubbermeetman" werkt. Rubberboeren brengen hun tonnen geoogste rubber, de man neemt er 20 milliliter van en bak dit in een pan tot alle vocht eruit is. Dan haalt hij de rubber uit de pan en legt ie het op een soort weegschaal. Op basis van de concentratie rubber, koopt hij de tonnen over en vervolgens verkoopt hij z'n hele voorraad aan de fabriek.

We stopten af en toe ook bij oorlogsmonumenten, waar je ook kraters van bommen kon zien en loopgraven. Jean vertelde ons weer meer over de gevechten die daar gebeurd waren.

Na wat meer afstand afgelegd te hebben, stopten we bij een local tribe die wierrook maken voor maar 1000 dong (5 cent) per kilo. Na de tientallen selfies met de grote Duitsers en met mij konden we weer vertrekken en kwamen we eindelijk aan de Ho Chi Minh trail. Een van de wegen die de Noord-Vietnamesen gemaakt hadden om naar het zuiden te geraken. Nu is de weg verhard, vroeger was ze uiteraard verborgen in de jungle.

Het begin van de trail ligt aan de ene kant van de bergen. Hier heb je meestal zon en warm weer, aan de andere kant is er meestal mist en regen. Wewerden goed ingepakt tegen regen en wind ne begonnen aan de rit bergop en bergaf. We werfen getrakteerd op mooie uitzichten en zagen de jungle in een dikke mist verhuld.Okumaya devam et