Hoogvlakte bereikt

Weer een stukje verder. En ondanks de klim, de brandende zon, nog meer haarspeldbochten en al het verkeer werd mijn humeur er niet minder op. Bijna elke passant stak duimen ophoog of riep felicitaties uit het open raampje, zo leuk! En de omgeving bleef zo schitterend mooi... Op een zeker moment passeerden we de boomgrens en maakten de overwegend groene kleuren ruimte voor meer bruintinten, lichtblauw en wit. Hier waren we zo ongeveer op de hoogvlakte gearriveerd. Dat betekende nauwelijks meer klimmen vandaag. Stiekem toch wel hoera.

In een bocht bij een huisje waar we de fietsen tegenaan parkeerden, en een stroompje met ijskoud water waar we wat zweet van ons af konden wassen, aten we onze boterhammetjes zittend op een paar rotsen. Toen we de fietsen weer pakten om te vertrekken stopte een oude Zweed bij ons die hier aan het wielrennen was. Die wilde even een praatje maken. Dat het verderop wel winderig was, maar oh zo mooi. Vriendelijke man, en heel grappig altijd, zulke ontmoetingen.Читать далее