Wát een weg!

De Gamle Strynefjellsvegen begon goed. Het gravel was goed begaanbaar en als we werden ingehaald door andere weggebruikers viel het mee met de stofwolken. Want helaas reden er wel nog redelijk wat campervans en personenauto's. We lieten ons daardoor niet uit het veld slaan, want de omgeving werd maar mooier en mooier. Aan de start van de weg was het nog iets bewolkt, maar toen de zon eenmaal een gat tussen de wolken had gevonden, bescheen deze de rotspartijen aan de overkant van het meer prachtig, en begon het zwarte gesteente te glimmen. Zo mooi in contrast met de sneeuw. Ook viel dan ineens op hoe turquoise het water eigenlijk was. En met het bewegen van het zonlicht en de schaduwplekken veranderde de kleur ook steeds. Echt magisch. En wat een geweldig idee dat we hier zouden kamperen. Dat beloofde een avond en ochtend vol fotografie.Read more