Een zogenoemde 'epic road'

Na de dipper moesten we nog vele stops maken voor foto's van het landschap waar we ons in bevonden, de weg die we net hadden gereden en van de weg die nog komen ging. Wat een schitterende, kronkelige bergweg was dit. En wat ...belonend (rewarding) was hij ook. Deze reis merkte ik al eerder dat het omhoog fietsen me eigenlijk heel goed af ging als het in zo'n mooie omgeving was, en dat gold in elk geval zeker nu. Natuurlijk was het zwaar, maar we namen zat pauzes, mijn conditie was merkbaar beter geworden en bij ongeveer elke foto die ik tussendoor nam had ik het gevoel dat het wel goed zou komen met het eindresultaat. Het was hier zo mooi dat de foto's wel moesten lukken, en we ons einddoel ook nog gewoon zouden halen, kortom.

De pauze die we namen voor een warme kop thee bij een hotel vlakbij de top, was overigens ook wel een hele fijne. Er zat een jonge Belg in de warme, gezellig ingerichte lobby waar wij ook plaatsnamen, waar we mee in gesprek kwamen. Hij was een soloreis per auto aan het doen, via Zweden, en was vandaag herenigd met zijn moeder en broer die hem tijdelijk kwamen vergezellen. We voerden een leuk gesprek over de landen die we aan het bezoeken waren en de indrukwekkende natuur daar, en wij kregen wederom veel lof over onze manier van reizen hier.Läs mer