Slapen op de top

Hier ongeveer, op het hoogste punt van de route, bevond zich ons hotel genaamd Sognefjellshytta. Toen we aankwamen op dit uitkijkpunt, 400 meter voor onze bestemming, zagen we tot onze verbazing in de verte mensen langlaufen langs het ijsmeer en de gletsjer. Later zou blijken dat dit hotel dé uitvalsbasis is voor de fanatiekste 'summer skiërs', sportieve Noren die in zomerse outfits lopen te langlaufen op deze schitterende plek in het westelijke deel van Jotunheimen.

De Sognefjellshytta was een modern ogend gebouw. Eigenlijk bestond het uit twee traditionele gebouwen die met elkaar verbonden waren met een soort binnenplaats gemaakt van houten balken en veel glas, waardoor het open en licht oogde maar toch gesloten was. Het grind van de parkeerplaats liep naadloos door in dit middendeel. Wederom zo'n architectonisch hoogstandje als we al vaker tegenkwamen in dit land. En praktisch, want hier konden alle skiërs droog hun uitrusting aan- of uittrekken.

Van het hotel zelf had ik meer verwacht. We parkeerden onze fietsen in de binnen-buitenruimte, maar moesten zelf met die suggestie komen toen we het meisje aan de receptie vroegen of er ook een plek was voor onze fietsen. Om naar onze kamer te gaan moesten we een donkere gang in. Op die gang, ongeveer recht voor onze deur, stonden 5 of 6 paar ondraaglijk stinkende langlaufschoenen te drogen, eentje met een soort schoenenföhn erin die de zweetvoetenlucht zelfs nog wat verder de lucht in blies. Verder hadden we een kamer met badkamer geboekt. Exclusief sanitair was ook een optie geweest, dan hadden we in een gezamenlijke badkamer moeten douchen, maar in dit geval hadden we voor een privé-doucheruimte gekozen. Deze badkamer was echter heel klein en basic, en mijn belangrijkste bezwaar: het douchewater werd niet warm. Dus we moesten het allebei met een lauwe douche doen. Het uitzicht uit ons kamerraam was ook niet om over naar huis te schrijven: we keken uit op de parkeerplaats. Enfin, we kwamen hier ook alleen maar om te slapen. Ja, oké, ook voor een warme douche maar ja. En wellicht was het buffet wel lekker (dat was het!).

Na het eten hebben we nog heerlijk urenlang in de lobby doorgebracht, met onze laptops op een comfortabele bank en met een spannende cocktail die Matthijs was gaan regelen. En intussen hield ik mijn fingers crossed dat de zweetvoetengeur niet onder onze kamerdeur door zou drizzelen.Read more