Misty morn, dewy dawn

Deze ochtend zag er fris uit en nat van de mist, en zo voelden mijn leren fietsschoenen ook aan: vochtig en koud. Buiten was het 13 graden, en dat vochtige leer had voor het open raam diezelfde temperatuur aangenomen. Dit zou beslist tot gevoelloze tenen leiden.

Gelukkig was de uiterste uitchecktijd pas om 11 uur, en dan zou de buitentemperatuur al zijn gestegen tot 16 °C. Dus ik nam maar liefst 2 uur de tijd in de ontbijtzaal, dronk er circa 5 koppen koffie, misschien zelfs 6, pakte minstens 3 plakken suikerbrood van het ontbijtbuffet en zat daar intussen heerlijk te typen aan mijn verslag.

Helaas was er na dit onbeschaamd grote ontbijt weinig veranderd aan de staat van de schoenen. Er zat dus niets anders op dan de truc van voeten-in-plastic-zakjes toe te gaan passen: om elke warme, gesokte voet deed ik een plastic zakje voordat ik ze in de schoenen stak. Dat plastic ademt natuurlijk voor geen meter, dus zo bleven ze lekker warm.Read more