Torres del Paine deel 1

Na een busrit van 2 uur vanuit Puerto Natales verschijnen de bergen van Torres del Paine. We worden gedropt aan de ingang van het nationaal park waar we moeten betalen en nemen daarna een catamaran. Die brengt ons over het Pehoé meer naar Paine Grande, ons beginpunt van de 5-daagse W-trek (genoemd naar de vorm van de route). Het water van Lago Pehoé is mooi turquoise van kleur en het zonnetje schijnt fel. We passeren enkele watervallen, zien een condor rondzweven en komen dichter bij de bergen. De hoge pieken zijn in laagjes zwart en bruin gekleurd en lijken wel een chocoladetaart.

We zien de camping en de refugio Paine Grande liggen, dit wordt morgen onze overnachtingsplaats. Vandaag stappen we eerst 11km naar camping Grey en morgen keren we langs dezelfde route terug. Bijna de hele weg lopen we langs zwartgeblakerde resten van boomstammen. In 2012 was een toerist zo slim om zijn toiletpapier te verbranden waardoor een bosbrand ontstond. Ongeveer 7% van het nationaal park ging in vlammen op en pas na 9 dagen kreeg men het vuur onder controle. Tot op vandaag zie je daar de gevolgen van en het zal nog wel even duren eer de fauna en flora weer de oude is.

We beginnen aan de eerste helling die ons direct serieus doet zweten. Jas uit, muts uit. Op de top van de helling komen we aan Lago del Patos waar we bijna van onze sokken geblazen worden door de wind. Snel enkele foto’s nemen en dan wat verder naar een mirador (uitkijkpunt) van waar we in de verte al de Grey gletsjer kunnen zien. Niet zo indrukwekkend als de Perito Moreno die we in Argentinië zagen, maar toch een mooi zicht.

Vanaf nu is het dalen dus normaal gezien gemakkelijker. Het blijkt toch een pittige afdaling te zijn met enkele modderige stukken. Ook de wind die vlak in ons gezicht blaast maakt het ons lastig. Na 4 uur stappen bereiken we camping Grey waar al tientallen tenten staan. We vinden een plekje om de onze op te zetten en bevestigen voor de zekerheid een paar stormlijnen. Geen overbodige luxe als je hoort en voelt hoe de wind waait. Ik lig zowat de halve nacht wakker uit schrik dat ons tentje zal gaan vliegen maar het houdt uiteindelijk perfect stand. In tegenstelling tot een van onze buren, wiens stokken ’s ochtends door zijn zeil geboord zijn.

De tweede dag gaat het een stuk vlotter, ondanks dat de eerste 6km bergop zijn. We hebben de wind de hele tijd in onze rug, wat ook helpt. Eens we aan de mirador zijn, weten we dat het lastigste voorbij is. Vé haar turbo schiet plots in gang en na 3,5 uur arriveren we al in Paine Grande. Na het opzetten van onze tent genieten we van een lekkere chocolate caliente in de bar van de refuge.

De derde dag belooft lang en zwaar te worden. Eerst is het een halfuur licht stijgen langs Lago Pehoé dat we gisteren overstaken met de catamaran. Dan wandelen we langsheen een tweede meer, Lago Nordenskjöld, waar het plots begint te sneeuwen en hagelen. Gelukkig niet te hard, en wat verderop worden we beschermd door de hoge bomen van een bos waardoor we niet te nat worden.

Na 2 uur bereiken we camping Italiano waar we snel iets eten en dan de zwaarste rugzak achterlaten. Van hieruit begint namelijk een ferme klim met zo’n 700 hoogtemeters naar mirador Britanico. Vanop dit uitkijkpunt zouden we een mooi zicht moeten hebben op Cerro Torre, de bekendste berg in het park. We zijn blij dat we het zware gewicht op onze rug niet moeten meesleuren en stappen stevig door. Normaal zouden we op anderhalf uur aan een eerste uitkijkpunt moeten zijn maar we doen er slechts een uur over. Daarna is het nog 2 uur klimmen naar Britanico. Minder steil en dus gaat het vlotter. Vé haar turbo schiet weer in gang en na een dik uur bereiken we het eindpunt. We zien Cerro Torre niet heel duidelijk omdat het bewolkt is maar dat zorgt juist voor een prachtig mystiek zicht.

De wandeling terug naar beneden gaat nog iets sneller en zo komen we terug bij camping Italiano uit. Van hieruit is het maar een halfuur meer naar het eindpunt, refuge Frances. We slapen hier binnen aangezien we geen plek meer konden reserveren op de camping. Een heerlijke douche lonkt, helaas blijkt die ijskoud te zijn. Soit, we zijn al blij dat we vanavond onze tent niet moeten opzetten. Onze buurvrouw in de refuge is een vriendelijk Schots meisje dat we de volgende dagen nog enkele keren zouden tegen komen op onze route.Read more