Roadtrip, in de rij voor eten en les

Een weekend rijden en je bent opeens in Rome. Op zaterdag komen we tot Como, waardoor we zondag een stuk minder lang in de auto hoeven te zitten.

Ware het niet dat de rit uiteraard gepland wordt met een schuin oog op de lunch. Ergens halverwege is een restaurant met bijzonder eten uit de regio. Lees: vlees. Dus daar moeten we stoppen. En vaak hoef je maar even in de rij te staan, aldus Michele. Inmiddels weet ik dat ‘maar even’ een rekbaar begrip is en dat blijkt te kloppen. We staan een half uur tussen talloze andere Italianen die hier ook een tussenstop hebben gepland.

Daarom rijden we uiteindelijk rond vijf uur Rome binnen, daarna nog kilometers over de rondweg, de auto uitpakken en dan zijn we thuis. In de woning hangen ballonnen, we drinken een glaasjes bubbels en dan prop ik mijn spullen zoveel mogelijk in alle hoeken en gaten van het appartement. Michele: I can organize my stuff even better so you have more space.

Op maandagmorgen stap ik in de metro voor mijn eerste Italiaanse les. En na een toelatingstest word ik in een groep geplaatst met mensen die al simpele gesprekken kunnen voeren.

Ai. Dat kan ik nog niet.
Al stamelend baan ik mij een weg door de ochtend, om dan te concluderen dat dit diepe bad mij verplicht te zwemmen. En dat dit helemaal niet slecht is. Maar het betekent wel huiswerk maken en aanpoten. Gelukkig heb ik zes weken les.

Al met al is het best overweldigend allemaal. Rome voelt waanzinnig groot en alles is nieuw. Gelukkig hebben we het samen gezellig en is al het begin moeilijk. En dat was het eerst.Read more