Zo, dat was week 1.

Zo, dat was week 1.

En die ging razendsnel. Niet voor niets: de dagen voelen propvol. Dat komt mede doordat Rome zo ontzettend groot is: alles kost veel tijd. Dagelijks maak ik de trip naar de school vanaf huis en dat kost ruim een half uur als Michele mij naar het metrostation brengt. Anders tel je daar zo een kwartier bij op. Ons appartement ligt net buiten de gigantische Ring (65 kilometer lang) van Rome en in een miljoenen stad zijn de afstanden groot. Maar metro is zeer comfortabel. Meestal lees ik, Michele leert Nederlands. Voor 35 euro mag ik een maand onbeperkt rondrijden. Dikke prima.

Ik stap uit de metro bij Republicca en wandel dan zo het historische centrum in. Tot nu toe went dat niet. Na een ochtend lessen, ben ik rond 13 uur klaar en ga ik of in de stad studeren, of reis terug naar het appartement om daar te studeren. Die uren heb ik echt nodig: tot nu toe gaat het leren niet gemakkelijk. Maar volgens Michele maak ik wel vorderingen :). Het afgelopen jaar heeft een wissel getrokken op mij, dus het is wel erg fijn met maar een ding bezig te zijn momenteel.

Om te ontdekken of ik wat aansluiting met de mensen hier kan vinden ben ik dinsdag naar een Expat borrel geweest, die wordt elke week gehouden. Een mix (van zo'n 30 mensen) uit verschillende landen: Amerika, Rusland, Israel, Australie, Duitsland (veel Duitsers!), alles komt voorbij. En veel Italianen die hun Engels willen verbeteren.

Een hoop indrukken dus, maar nog geen oordelen, die probeer ik voorlopig uit te stellen. Op donderdag at ik dan eindelijk mijn eerste pasta carbonara (van deze trip) en die smaakt naar meer. Uiteraard.

Zo, dan ga ik nu weer studeren.Read more