Maleisië, Vietnam en Indonesië

Ik ben inmiddels aangekomen op het vliegveld in Da Nang. Nog niet fit helaas, maar ik moet door voor mijn volgende vlucht.

Om eerlijk te zijn, is het een beetje mijn eigen schuld dat ik ziek ben geworden. (Tenminste dat denk ik) Ik had een groepje jongens uit Noorwegen ontmoet en was met hen aan het borrelen. Zij gebruikten snuss. Dat is zo'n heel klein zakje nicotine wat je onder je lip stopt voor een relaxt gevoel. In Scandinavië is het legaal. In Nederland niet, vanwege schadelijke effecten. Maar het schijnt minder schadelijk te zijn dan een sigaret. Maar goed, dat wilde ik proberen. Nou letterlijk 5 minuten heb ik het in mijn mond gehad en werd meteen helemaal high. Duidelijk niet gewend aan nicotine. Daarna werd ik duizelig en misselijk en kreeg ik hartkloppingen. Ik had een hartslag van 110 in rust 🙈 Nog wel regelmatig, want ik las ook dat je een onregelmatige hartslag kon krijgen. Ik ben gaan slapen, maar werd halverwege de nacht wakker, omdat ik zo misselijk was. Naja en vanaf dat moment heb ik 1,5 dag ongeveer mijn hele lichaam geleegd van alle kanten haha.

Verschrikkelijk dat ik in een hoogslaper lag met 10 anderen op de kamer. Er was 1 (open) wc en op het moment dat ik die hoogslaper in of uit ging, werd ik alweer misselijk. Ik moest die ochtend ook nog uitchecken en zou eigenlijk achterop de motor naar mijn volgende bestemming gaan. Dat gecanceld en gevraagd of ik mijn verblijf kon verlengen. Dat kon wel maar ik moest naar een andere kamer, andere verdieping en wederom hadden ze alleen een hoogslaper. Maar ik was zo ziek dat ik alleen maar dacht: doe maar wat. Maar na een paar uur bedacht ik dat dit niet te doen was met anderen op de kamer. Dit hostel had geen privékamers dus heb ik mijzelf met heel veel moeite verplaatst naar een ander hostel voor een privékamer. Het was maar 300 meter verderop, maar in 35 graden en je zo ziek voelen met je backpack op je rug, was niet heel relaxt.
Dus de afgelopen 2 dagen heb ik doorgebracht in mijn hostelkamer. Mijn hele plan om naar Hoi An te gaan moeten skippen. Dat zou het mooiste zijn van het Zuiden hier dus dat is heel jammer! Maar een wijze les; gebruik nooit snuss, rotzooi haha!

Ik voel mij nu wel redelijk oke, maar met vlagen misselijk. Iets fatsoenlijks eten lukt nog niet. Het hielp ook niet mee dat de busrit van Hué naar het vliegveld niet heel fijn was. Daarnaast kregen we ook nog pech en moesten we 45 minuten wachten op nieuw vervoer. Gelukkig had ik ruim van te voren de bus geboekt (want ja je weet het hier maar nooit).

Dus nu nog 2 uurtjes wachten op mijn vlucht naar Ho Chi Minh en dat worden dan alweer de laatste 3 dagen in Vietnam. Dan door naar Indonesië. Ik moet zeggen de tijd vliegt echt voorbij!Baca selengkapnya