Mooi maar…

Vandaag na ons lekker ontbijt, op ons terrasje gebracht in ons eenvoudig hotelletje, de befaamde rijstvelden wandeling (cambridge walk) in Ubud gedaan. Heel veel van verwacht en dus waarschijnlijk 'te' veel. We hebben in het begin een heel mooi stuk gedaan maar het was een bijzonder kort stuk. De rest was weer vooral langs een drukke baan.
Als ik een roundup van mijn eerste dagen Azië moet maken, dan heb ik er maar 1 woord voor: DRUK!

Daarna een goed doucheke en dan naar het hulpproject voor de woefkes. Dit was zo belangrijk voor ons, zeker ook vanwege jullie gulle steun, dat we hier een apart blog bericht over gaan maken. Eèn ding kan ik wel zeggen, het was emotioneel.

Na het bezoek daar moesten we even bekomen alvorens terug naar ons stekje te keren. ’s Avonds weer in een klein restaurantje gaan eten; ja mannekes, Nadia is erbij dus deze keer geen Colombia toestanden. Voor de niet ingewijden: op mijn Colombia reis ben ik enkele dagen totaal uitgeput geweest door de combinatie zeer actief bezig zijn en bijna niks te eten.

Ik had toch nog een klein hongerke en Nadia wou nog gebakken banaan en dus gingen we in een klein straatje bij een klein restaurantje (een warung noemen ze dit hier) nog iets eten. Ik had direct door dat we bij “vuile peer” beland waren en inderdaad, het trok op niks en ik heb mijn eten laten staan maar… Nadia plukte de stukjes kip uit mijn bord, nam ze mee en legde ze neer in het straatje zodat de straatdieren er nog wat aan hadden.

Nu moe maar voldaan na deze dag alles nog even laten nawerken want morgen gaan we vroeg op stap in de hoop nog wat mooie natuur te mogen ontdekken.Weiterlesen