Bali, Lombok en Gili Air 2016

Vandaag een rustdag na de zware tocht gisteren… of toch niet? We zijn de dag op het gemak begonnen maar rond een uur of 11 was het voor mij al genoeg geweest. Ik kan op mijn verre reizen heel moeilijk eens “niksen”.
Normaal stond vandaag enkel een bezoek aan Virgin Beach op het programma maar ik wou toch nog iets meer zien. Daarom aan Nadia gevraagd of ze het “Water Palace” wou zien en ze was direct akkoord.
Nog even uitgerekend wat een auto met chauffeur ons voor een halve dag zou mogen kosten, even onderhandeld met een chauffeur hier aan het hotel en wijle weg.

Het Water Palace lag zo’n 20 kilometer van het hotel en de chauffeur nam vooral binnenbaantjes waardoor we onderweg weer the real Bali konden zien.

Het waterpaleis bleek echt wel de moeite waard, heel mooi aangelegd, mooi onderhouden en overal hele grote koi’s.
Na weer wat mooie foto’s genomen te hebben ging het verder naar Virgin Beach, een strand aan een zee inham met veel restaurantjes.

We wandelden eerst helemaal tot helemaal op het einde en zagen dat Virgin Beach helemaal niet zo maagdelijk mooi was. Overal veel aangespoelde “mensentroep” zoals schoenen, aanstekers, plastic zakken en dergelijke. We besloten dan maar op een ligstoel van een restaurantje op het opgekuiste deel van het strand te gaan liggen.
Een heel sympathiek manneke bediende ons en de ligstoelen waren gratis als we ook iets te eten bestelden, geen probleem voor ons natuurlijk 😀

We lagen nog geen minuut neer of daar kwam al de eerste maal de vraag ”massage ?”. Niks voor mij om zo op een strand gemasseerd te worden maar na enkele keren ging Nadia toch overstag en liet een voet/been massage doen.
Tegen 17 uur waren we terug aan de wagen en ging het richting hotel; het was dan toch nog best een actief dagje geworden.

’s Avonds in het dorp weer aan een stalletje op een “night market” gaan eten en het was weer lekker behalve mijn kip want het waren meer kippenbouten… ik lust wel kip in kleine stukjes maar van de moment dat er beentjes bijkomen lust ik het niet meer. Nadia liet niks verloren gaan en heeft mijn kip dan ook maar opgegeten.
We moesten zo’n 10 Euro betalen en toen we daar nog ongeveer 1 Euro fooi bovenop deden waren ze precies weer van slag; men is dit hier blijkbaar toch niet gewoon om veel fooi te krijgen alhoewel de meesten het absoluut verdienen want ook hier waren de mensen weer enorm in de weer om ons lekker eten te serveren.

Morgen verkassen we weer en nu naar een ander eiland nml. Lombok. De fast boat is geboekt maar hoe we vanuit de haven in Lombok naar een klein dorpje in het midden van het eiland gaan geraken is nog een vraagteken.Leia mais

Gisteravond nog even bij Harry, de baas hier, gezeten samen met een ander koppel Vlamingen die in de enige andere kamer overnachten.
Harry is moslim maar blijkbaar zéér gematigd want hij dronk lekker mee van de rum cola die Stef hem presenteerde. Hijzelf had eigen gemaakte rijstwijn bij hem staan waar ik dan weer van proefde. De drank heeft weinig met wijn de maken, het is eerder een sterke drank, maar ik vond het wel ok.

Vandaag dan met gids Han op pad. Aangezien hij hier zelf woont kent hij de streek goed en we hebben gekregen waarvoor we naar dit eerder armzalige dorpje afgezakt zijn nml. een fantastische natuur. Wij dachten dat we in Jatiluwih op Bali de mooiste rijstvelden gezien hadden maar dit was nog mooier en veel authentieker omdat we deze keer echt op de richeltjes door de rijstvelden tussen de werkmensen liepen.
We mochten ook even de rijstkorrels op planken van de geoogste stengels afslaan en Han gaf goede info. Dit was geen voor toeristen opgezette setting, trouwens niet de moeite voor de weinige toeristen hier, maar gewoon tussen de hardwerkende bevolking, vooral vrouwen.

Na een tijdje kwamen aan bij water en de schoenen moesten uit en de slippers aan. We gingen door het water naar een kleine waterval, niet heel spectaculair maar wel mooi door de ganse setting. We konden er zwemmen maar daar hadden we niet direct zin in en dus trokken we verder.

We liepen weer tussen de mooiste kleuren groen en kwamen bij de rand van een bos waar we al een aapje in actie zagen. Eerst nog een stop bij een klein winkeltje waar we thee dronken en ook een zakje kruidnagel kochten.

Onderweg nog een oude vrouw en een jonger meisje tegengekomen; Han wisselde enkele woorden met de vrouw en gaf haar zijn flesje waar nog maar een klein beetje water in zat. Wij hebben natuurlijk het flesje gevuld met water uit onze fles en de vrouw was dankbaar en het leverde ook weer een mooie foto op. Wat verder zagen we ze terug en het meisje was in de bomen takken aan het afbreken om een vuurtje te kunnen maken om op te koken. Hier is echt wel veel armoede.

Verder naar het grotere woud waar we na een tijdje zoeken een groep apen vonden.
Ik heb dit nu al dikwijls in het wild gezien maar zo’n groep apen die acrobaten toeren doen in de bomen… het blijft een mooie ervaring.

Daarna nog iets gekocht in het armzalig winkeltje van de tante van Han in een troosteloze uithoek van het dorp. Nadia deelde haar pas gekochte koekjes uit en de grootmoeder, met niet zo’n geweldige tanden meer, nam het eerste koekje wat aarzelend aan maar daarna nam ze er gretig direct twee in één keer.
We keken nog even achter het huis hoe de nonkel bananen bladeren aan de 2 koeien voederde en zagen daar ook een hond lopen met een grote gapende open wonde op zijn rug, de sukkel, één van de velen ook hier weer, helaas.
Na een tocht van zo’n 13 kilometer en 6 uur kwamen we terug bij ons verblijf aan en we hebben met Han al afgesproken om morgen weer met hem op pad te gaan. Leuk weetje: wij legden de tocht af op onze high tech wandelschoenen en Han op… slippers!

Het is nu 18 uur en van alle kanten komen weer de gezangen uit de luidsprekers van de moskees, niet alleen van dit dorp maar je hoort het ook goed uit de omliggende dorpjes, een heel speciale ervaring ook.Leia mais