Almaty/Алматы - Dag 3

Vandaag was ik gestopt door politieagent Usain.

In mijn ooghoek zag ik een mooi binnenplaatsje, dus ik dacht, dit ga ik bekijken. Ik loop er naartoe, maar zie om de hoek twee politieauto's met zwaailichten staan.

Mijn intuïtie zegt: omkeren, en weer vrolijk de toerist uithangen. Deze fantastische ingeving werkte voor twee seconden, totdat ik achter me hoor: "HÉ! HÉ!". Ik draai me om, zie een agent naar iets wijzen, en volg mijn zelfde intuïtie nog eens. Weer hoor ik het geschreeuw, en het blijkt dat de agent naar mij wees (geen goede eerste indruk gemaakt). Ik loop naar de agent toe (met al die horrorverhalen over toeristen die in een Thaise gevangenis belanden in m'n hoofd) en vraag wat er is.

Na een hoop gekazach snap ik eindelijk dat ie m'n paspoort wilt. Die geef ik hem, en hij vraagt of ik Marius Bram ben. Ik zeg ja (is soort van m'n naam), en hij vertelt me dat hij "Usain" is, "from de Polisja". Vervolgens schudden we elkaar de hand. Usain pakt z'n portofoon erbij, en zegt: "Marius Bram". Uit de portofoon komt wat gebrabbel terug, en hij herhaalt mijn naam.

Er gebeurt even helemaal niks, totdat Usain me met een grote glimlach aankijkt, een soort zwaaibeweging maakt, en zegt: "bye bye!".Leia mais