Salento - Dag 1

Na een heerlijke nachtrust in een schijnbaar gloednieuw hotelletje van een superaardige man, Jose, ben ik wedergekeerd naar de busterminal. Het was bijna lunchtijd, dus ik heb een broodje met een cappuccino (er is hier extreem veel koffie) genuttigd. Al snel raakte ik aan de praat met een stevig gebouwde Colombiaanse, die met mij in gesprek ging over de wedstrijd Japan - Kroatië. Later mengde er een Mallorcaan (iemand uit Mallorca?) zich in het gesprek, met wie ik later nummers heb uitgewisseld, mocht ik ooit naar Mallorca gaan. Je weet het maar nooit!

Na in een hoekje een ticket te hebben gekocht en na een kleine zoektocht naar de bus, stond daar een schattig klein busje naar Salento. Met Spaanse muziek, twee medereizigers en een hoop ouderen, zijn we een uur later met de schuddende en pruttelende bus aangekomen. Salento is best klein, maar toeristischer dan ik had gedacht, of had gehoopt. Na gesetteld te zijn in het hostel ben ik naar een uitzichtpunt gegaan, waar ik de twee andere reizigers van de bus tegenkwam. Een Amerikaanse en een Duitser, die sinds september al aan het reizen zijn. Eerst een road trip door de VS, later Mexico en Guatemala en nu Colombia.

Het hostel is erg mooi, alleen is alles extreem gehorig. De vloeren zijn van hout, en gezien de kamers beneden zijn, hoor je elke voetstap van boven luid en duidelijk. Ook hebben ze ervoor gekozen om metalen kluisjes te plaatsen, die enorm rammelen bij elke beweging die je maakt in de kamer. Hoe stil ik savonds ook binnen probeerde te komen, waarschijnlijk was toch het hele hostel weer wakker geworden.En savoir plus