Caraz - Dag 2

Laguna Parón! Één van de meer bekende meren in het Parque Nacional Huascarán. Gisteren heb ik al even geïnventariseerd of het mogelijk is om hier op eigen houtje naartoe te gaan. Zoals bij veel meren boekt bijna iedereen een tour omdat het openbaar vervoer zo onvoorspelbaar is. Nadeel van een tour vind ik dat je sochtends eerst lang in de bus zit, omdat iedereen opgehaald moet worden bij hun hostel. Vervolgens heb je maar een bepaalde tijd bij het meer zelf, en moet je per se weer terug.

Ondanks dat toch iedereen me adviseerde om voor de tour te gaan, was ik dom/geniaal genoeg om het op eigen houtje te doen. Om 7 uur sochtends, na een vrouw op de markt gevonden die manden vol met hele lekkere verse broodjes verkocht, stond ik bij een mini terminal met collectivos naar verschillende dorpen in de buurt. Één daarvan ging naar Pueblo Parón, het laatste dorp voor de Laguna. Na 45 minuten hadden we eindelijk genoeg volk voor in de Toyota Caldina (één man hangend boven de koppeling) en gingen we op pad. Helemaal aan het einde werd ik afgezet, waarvandaan het nog 10 kilometer naar het meer was. Een lange en stevige wandeling met 1100 hoogtemeters. Bij de ingang van het Nationaal Park stond een enthousiaste man die me vrolijk vertelde dat ik de eerste was die dag en dat er nooit mensen lopen, en hij trots op me was.

Met frisse moed, maar enige angst omdat ik de eerste was die dag ging ik aan de wandel. Ondertussen verschenen enkele auto's en busjes, die blij hun duimen naar me opstaken. De wandeling was prachtig, door een kloof met hele steile rotswanden, die glommen van het water wat er over naar beneden gleed. 100% de moeite waard en best vermoeid kwam ik boven aan, en het meer is waanzinnig. Het is super blauw, met zes verschillende pieken rondom. Door de bewolking waren ze niet allemaal tegelijk zichtbaar, maar uiteindelijk heb ik ze allemaal kunnen spotten. Met als leuk feitje, één van de zes, de Artesonraju, de berg van het logo van Paramount Pictures is!

Na een tijdje genoten en rondgelopen te hebben, was het tijd om vervoer te regelen. Het originele plan was om de 10 kilometer terug te lopen en te hopen op een collectivo, maar er waren zoveel tourbusjes dat ik een kans heb gewaagd. Al snel had ik beet, en mocht ik mee naar Caraz waar ik afgezet zou worden. Zo is mijn plan om het zelf te regelen toch maar mooi gelukt!Read more