Llahuar

Dag 1 van de trek! Zoals gezegd is de Colca Canyon (70 kilometer lang overigens) erg diep: tot wel 3000 meter op het hoogste punt! Op het punt van de canyon waar ik ben is ie 1200 diep, en dat moet allemaal gedaald worden vandaag. De eerste slaapplek ligt namelijk in Llahuar, aan de rivier die door de canyon loopt.

Bij het ontbijt om 6:30 bleek het weer enorm opgeklaard te zijn! De zon scheen, en er waren weinig wolken aan de lucht. Het dorp was al erg levendig om deze tijd, in hoeverre het levendig kan zijn. Er stond een kleine rij voor het winkeltje waar brood werd verkocht, en meerdere mensen waren op weg met gereedschap om op het land te gaan werken. Een betere manier dan tussen de lokale bevolking vertrekken is er denk ik niet.

Voordat het dalen begon, was er al een prachtig uitzicht en kon je zelfs de lodge van aankomende nacht al zien liggen. Wel was er nog een gedenksteen van een Belgische vrouw die hier vorig jaar is overleden. Ze was ook niet de enige, want door de jaren heen zijn er aardig wat mensen naar beneden gedonderd, wat je uiteraard niet overleeft. Deze vrouw specifiek schijnt pas na zes maanden in de rivier te zijn gevonden door een visser. Met een iets meer gematigde vrolijkheid dus toch maar begonnen aan het afdalen!

Door de zon was het bloed en bloedheet, omdat er nauwelijks schaduw was onderweg, behalve van een paar verdwaalde cactussen. Gelukkig vond ik de technische kant van het pad best wel meevallen en was het goed te doen, naast een paar stukken waar het goed uitkijken was. Veel eerder dan verwacht kwam ik aan bij de lodge (om 11:00), waar er een warm onthaal was! De lodge heeft een aantal kleine hutjes waar je kan slapen en er wordt ontbijt, lunch en avondeten geserveerd. Het ligt aan de rivier, waar ook nog twee hotsprings zijn! Ze waren niet perfect onderhouden, maar toch was het lekker om in een warm bad te liggen, naast de kolkende rivier.

Ook werd duidelijk dat deze tijd de perfecte tijd was om de trek te doen. Mede door de rellen, maar vooral ook door het laagseizoen zijn er heel weinig toeristen. Naast mij en de vierkoppige groep die ook vandaag aankwam, was er alleen nog een ander Frans stel, en that's it. In normale tijden zitten er zo 30 tot 40 man in deze lodge. Daarnaast is het het einde van het regenseizoen, waardoor alles best mooi groen is! Llahuar stelde overigens niets voor. Behalve een paar huizen, waar alleen een familie was om wat rotsblokken van de weg te halen, stonden er alleen de lodge en een ander, gesloten, hotelletje.Read more