Oruro - Dag 1

Reisdag naar Oruro! Fernando vroeg me bij het ontbijt of hij nog iets kon verbeteren aan het hostel, omdat hij het nog niet zo lang geleden begonnen is. Nadat ik zei dat ik niks kon verzinnen, vertelde hij dat twee Duitse meisjes graag haakjes in de badkamer wilden. Nadat ik zei dat ik dat niet per se nodig vond, zei Fernando met een big smile dat vrouwen veel veeleisender zijn en dat wij mannen niet veel nodig hebben om gelukkig te zijn. Gooi het eruit Fernando!

Bij het verlaten van het hostel kreeg ik nog een stevige knuffel en ik moest sowieso een keer terugkomen. Met een collectivo ben ik teruggekeerd naar La Paz. De chauffeur reed enigszins als een idioot, dus het was een kwestie van overleven achterin. Hoe mensen het voor elkaar krijgen om in slaap te vallen, blijft een wonder.

In La Paz nam ik een mooie oude bus naar Oruro, zo'n 220 kilometer naar het zuiden. In plaats van drie uur deed de bus er uiteraard 5 uur over, waardoor ik savonds pas aankwam in de gloednieuwe terminal van Oruro, die helemaal aan de rand van de stad ligt. Omdat ik geen zin had om op dit tijdstip nog naar het centrum te gaan en een hotel te zoeken (er zijn hier geen hostels), ben ik een hotel binnengestapt naast de terminal. Omdat de terminal nog zo nieuw is, is het hotel ook gloednieuw, wat zich hier resulteerde in het ontbreken van een douche, waar ik juist zo naar verlangde. Maarja, ik had tenminste een bed...Baca lagi