Vaucluse

Nu het mooie weer is teruggekeerd, zie ik m'n kansen schoon om er weer op uit te trekken. Na het college vandaag ben ik de bus ingestapt naar Vaucluse, een wijk zo'n 9 kilometer van huis ten noordoosten van huis (en nog steeds wordt dit gezien als soort van het centrum van de stad; ik verbaas me er nog steeds over hoe groot de stad soms is).

Vaucluse is een beetje een gek smal uitsteekseltje, waardoor het aan veel water ligt. Ten westen aan de Parramatta River, ten oosten aan de zee. En Sydney zou Sydney niet zijn als het enorm groen is! Dus ben ik even van Sydney's vele coastal walks gaan lopen.

Het begon bij het Hermitage Foreshore Reserve naar het Nielsen Park. Overigens wordt alles hier een reserve genoemd. Ik link een "reserve" altijd aan enorme beschermde natuurparken met wilde beesten enzo. Hier heet elke parkje van vier vierkante meter al een reservaat (dit is vrij letterlijk het geval, elk stukje groen heeft een naam). Dit reserve had prachtige uitzichten op de stad en over het water, met af en toe een prachtig strandje (Sydney heeft meer dan honderd stranden!).

Halverwege kwam ik langs het Strickland Estate. Dit landgoed en bijbehorende gebouwen komen uit 1850, gemaakt voor de eerste burgemeester van de stad. Vervolgens is het een ziekenhuis geworden, een bejaardentehuis, maar sinds eind jaren 90 staat het leeg. Best bijzonder voor zo'n mooie en grote plek in deze wijk. Blijkbaar wordt het nu praktisch gebruikt als park (nog een reserve erbij), en zijn er soms evenementen. Omdat je goed uitzicht hebt op de Harbour Bridge, schijnt dit een populaire plek met oud en nieuw te zijn.

Na dit stuk gewandeld te hebben, ben ik door de wijk gelopen naar het volgende reserve. Vaucluse is trouwens niet de minste wijk, want er zijn extreem dure grote huizen, met bijbehorende extreem dure grote auto's. Een beetje het soort tennisbaan in de achtertuin en twee ferrari's op de lange oprit. Even gegoogled, en gemiddeld kost een huis bijna 5 miljoen euries. Er schijnen ook wel veel bekende Australiërs te wonen. Maar het was wel een hele mooie wijk, eerlijk is eerlijk.

Op een gegeven moment kwam ik uit in Watson's Bay. Vroeger was dit helemaal volgebouwd met militaire complexen. Inmiddels is hiervan veel weggehaald, en wordt het langzaam weer door de natuur overgenomen. Op het hoogste punt staat nog steeds wel een militair complex dat gebruikt wordt door de marine om mariniers op te leiden op het gebied van "navigatie, elektronische oorlogsvoering, en anti onderzeer tactieken". Gezellig.

Maar de wandeling hier werd er niet minder mooi op, waar de rivierkant vooral bestond uit stranden, bestond the westkant vooral uit kliffen, wat opeens een heel ander beeld was.

De zon gaat hier nog altijd vroeg onder, dus om half zes zat ik op de ferry terug richting huis. Ook dit was geen straf, want bijna alle ferries hebben hun einde in Circular Quay, wat naast het Opera House ligt! Circular Quay is trouwens ook wel een bijzondere plek. Midden in de stad, tussen alle hoge gebouwen, het Opera House, en de Harbour Bridge in, is dit een knooppunt waar treinen rijden, de metro onderdoor gaat, alle ferries hun einde hebben, de bussen stoppen, en de trams eindigen. En dat allemaal opgepropt zo midden in de stad.Read more