Sydney (Erasmus Exchange)

Zijn we weer! Na een soepele rit over de Duitse snelwegen met ma en Vincent, stonden we eind van de middag op het vliegveld in Frankfurt. Na een vlucht van ruim 12 uur, omringd door Koreanen, stond ik in Seoul 🇰🇷. Even wennen aan hey Koreaans en hun gebrek aan Engels, maar het wende snel. Ik had 8 uur aan layover, dus na een veetwijfelde blik van de douane, stond ik uiteibdelijk toch in de trein naar Seoul. Die rit duurt 50 minuten, dus extreem veel tijd was er niet in Seoul, waar het overigens stortregende (tot veiligheidswaarschuwingen aan toe.

M'n plan was om een tempel te bezoeken, maar dat zag er zo treurig uit in de regen, dat ik even aan de voorkant heb gestaan, en daarna maar een lekker restaurantje heb opgezocht.

Ik had weinig ideeen bij Zuid-Korea (was ook nul voorbereid), maar het was toch leuk ondanks de regen! De Koreanen staan overal keurig in de rij en buigen naar elkaar totdat ze een hernia oplopen heb ik het idee. Het stukje stad wat ik heb gezien was niet extreem bijzonder; wat hoge gebouwen van telecom bedrijven, ambassades van de VS en het VK, en vooral brede wegen. Tussendoor zijn het vooral hele smalle weggetjes en steegjes, waar ik ook zeker in ben verdwaald. In die steegjes zijn vooral mini restaurantjes en winkeltjes, allemaal heel smal naast elkaar.

In één van die restaurantjes heb ik heerlijk gegeten, ook al wist ik van de helft totaal niet wat m'n bek in ging en bij sommige happen diezelfde bek loeiend in de hens stond van de pittigheid. Na nog wat rondlopen was het alweer tijd om de trein terug te nemen. Het vliegveld is vrij groot en druk, maar ik vermaakte me wel tussen die Koreanen en alles was piekfijn geregeld. Vliegtuig weer in, maar met vertraging vanwege het weer. En dit maakt de Koreanen nog weer schattiger; het grondpersoneel zwaaide ons uit vanaf de grond, in de stromende regen :D

Het eerste hele uur zaten we met goeie turbulentie, dus om middernacht kregen we opeens een maaltijd voorgeschoteld. Ik kreeg heel blij uitgelegd dat het typisch Koreaans was. Tijdens het smikkelen en smullen merkte ik dat m'n buurvrouw constant zat te kijken hoe ik at. Lichtelijk ongemakkelijk, totdat ze op mn tafeltje tikte en naar m'n lepel wees. Mijn vork was blijkbaar nogal een schokkend cultuurbarbaars tafereel. Maar na m'n goede comeback met de lepel kreeg een lolly voor m'n neus geschoven.

En dan na 10 uur kan de Syndey experience los gehen!Weiterlesen