San Martin to Est Jimena de la Frontera

We lopen vandaag van San Martin del Tesorillo naar Estación Jimena de la Frontera dat ook wel Los Angeles wordt genoemd.

Vandaag mooi weer en dat loopt een stuk fijner.
In de zomer is het hier bloedheet en dus is het klimaat voor palmbomen hier heel geschikt. Ik heb wel wat met palmbomen en neem er dan ook veel foto's van.
Na een uurtje wandelen met een flinke stijging kijken we om en zien we voor de laatste keer de rotsen van Gibraltar en Marokko. Er staat wel een flinke wind die we pal tegen hebben, vermoeiend soms en debi haar rok acteert geregeld als een zeil en brengt haar dan uit de koers.

Op het eind van de wandeling zijn we gewaarschuwd voor een nauw pad de berg op met prikkelplanten. Het alternatief is 1 km omlopen over asfalt en onze voetjes doen al zeer… de prikkels dan maar.. We stoppen alles waar de prikkels achter kunnen blijven haken diep in de rugzak en gaan ervoor. Nou het ging net… behalve de prikkels moesten we ook veel bukken om onderdoor de planten stengels te kunnen lopen, en omdat er niet veel zon onder de planten schijnt was het ook modderig. En met een rugzak op is dat bukken en blijven hangen en uit balans raken heel vermoeiend. Ik denk dat we beter om hadden kunnen lopen.

Toen we het dorp naderden moesten we langs een lange rij volkstuintjes. En bij elke tuin sloeg er een of meer honden tot blaffen aan. De hele gemene waren die honden die stil waren en pas als je vlak voor het hek was, dat ze dan ineens hard begonnen te blaffen. Je schrikt je een ongeluk. Na dertig van die tuintjes was je de herrie en de verrassing hondjes meer dan zat en begonnen we door alle adrenaline terug te schelden. Dit gaat niet over, het is niet de eerste keer dat we dit meemaken. Het lijkt alsof de Spanjaarden de honden als goedkope beveiliging inzetten en hoe meer en hoe groter hoe beter….

Tot slot nog een groepje uit de kluiten gewassen vetplanten gezien en toen waren we er. 18 km vandaag. Morgen weer zo een afstand maar wel met meer hoogte meters. 580 mtr omhoog en 317 mtr naar beneden. Jullie horen wel weer hoe ons dat is vergaan. Debi ‘s been houdt het goed, de trombose verdikking wordt misschien zelfs al beter! De dokter had gezegd, bewegen is goed, en daar lijkt het ook op, gelukkig maar. Bonne dias!

Er was geen slaapplek in Los Angeles, dus met trein iets verderop naar El Colmenar Estación Gaucín gereisd want daar was wel een hostal.Read more